Fréttablaðið - 19.11.2022, Blaðsíða 64

Viltu segja í blaðinu að
ég elski Hvassaleitis-
skóla og Ísland. Líka
þegar það er kalt úti.
Og að ég vilji ekki að
lögreglan komi og taki
mig.
Estefenia, 9 ára
Stundum
finnst mér
þetta svo
óraunveru-
legt allt
saman.
Að þetta sé
okkar líf.
Maria Karolina
Pinzón
Ruben, Estefania og Maria bíða þess að vera vísað úr landi eftir að hafa verið synjað um alþjóðlega vernd. FRÉTTABLAÐIÐ/EYÞÓR
Kólumbísk fjölskylda, sem
sótti um vernd á Íslandi fyrir
rúmu ári síðan, þráir ekkert
frekar en að fá að tilheyra
öruggu samfélagi. Þau lögðu
á flótta frá heimalandinu
eftir að hafa sætt pólitískum
ofsóknum. Þau bíða nú brott-
vísunar frá Íslandi.
Við sáum aldrei fyrir
okkur að vera í þess-
ari stöðu. Að þurfa að
berjast fyrir lífi okkar.
Það velur enginn að
leggja það á börnin sín,“ segir Rubin
Adrian Marin, sem lagði á flótta frá
Kólumbíu í september á síðasta ári
ásamt konu sinnu, Mariu Karolinu
Pinzón, og níu ára dóttur, Estefaniu.
Maria tekur undir með Ruben
og bætir við: „Stundum finnst mér
þetta svo óraunverulegt allt saman.
Að þetta sé okkar líf.“
Ofsótt í eigin landi
Ruben, Maria og Estefania flúðu frá
heimalandinu vegna þess að þau
tilheyra ört stækkandi hópi fólks í
Kólumbíu sem sætt hefur ofsóknum
vegna stjórnmálaskoðana sinna.
Ruben og Maria eru vinstrisinnuð.
Aðhyllast stefnu Colombia Hum-
ana, sem er sá stjórnmálaflokkur
sem einna harðast hefur gengið
fram í gagnrýni á kólumbísk stjórn-
völd.
Fyrir fáeinum árum tóku þau
ákvörðun um að láta pólitískar
skoðanir sínar í ljós á samfélags-
miðlum. Aðallega til að benda á
óréttlæti og spillingu í kólumbísku
samfélagi. Í kjölfarið fóru þeim að
berast líflátshótanir. Með tímanum
urðu ofsóknirnar svo alvarlegri og
hótanirnar grófari.
Ruben hefur margsinnis verið
hótað líf láti. Maria segir að líf fjöl-
skyldunnar hafi einkennst af stöð-
ugum ótta síðustu árin í Kólumbíu.
Þau heldu sig til hlés og reyndu að
Sáu aldrei fyrir sér að vera í þessari stöðu
láta lítið á sér bera. Að lokum hafi
þau ekki séð neinn annan kost í
stöðunni en að hafa sig á brott.
Spilling grasserar í Kólumbíu
Ástandið er enda ekki gæfulegt í
Kólumbíu. Samkvæmt greiningu
bandaríska utanríkisráðuneytisins
frá í fyrra á stöðu mannréttinda í
landinu, einkennist stjórnkerfið af
rótgróinni spillingu. Morð, ofbeldi
og pólitískar ofsóknir eru daglegt
brauð í Kólumbíu. Á síðustu árum
hafa komið upp ótal hneykslismál
tengd spillingu í opinberum stofn-
unum.
Mannréttindasamtökin Amnesty
International hafa ítrekað lýst yfir
áhyggjum af stöðu mála í Kólumb-
íu. Fólk sem vogar sér að gagnrýna
stjórnvöld á á hættu að vera beitt
of beldi. Þennan veruleika þekkja
Ruben og Maria vel.
Maria segir þau hjónin vera á
svörtum lista þekktra pólitískra
öfgahópa. Hópa sem veigri sér ekki
við að myrða þá sem þeir telja til
pólitískra andstæðinga sinna.
Þau völdu Ísland vegna þess að
þau fylgdust grannt með því hvernig
tekið var á málum sem komu upp í
tengslum við efnahagshrunið árið
2008. Og svo síðar þegar Panama-
skjölin komu fram í dagsljósið.
„Við vitum að hið fullkomna
land er ekki til. En úr fjarlægð komu
Íslendingar okkur fyrir sjónir sem
réttsýnt fólk og skynsamt,“ segir
Maria.
Þrá að skapa sér framtíð
„Í okkar lífi höfum við alltaf lagt
áherslu á að breyta rétt. Það skiptir
okkur máli,“ bætir Ruben við.
„Þannig höfum við hagað okkar
lífi. Bæði í Kólumbíu og hér. Við
vitum að ef við viljum skapa okkur
framtíð á Íslandi þá þurfum við að
leggja mikið á okkur. Læra tungu-
málið og laga okkur að samfélaginu.
Við trúum því að ef maður leggur sig
fram og kemur fram af virðingu þá
fái maður það þúsundfalt til baka,“
segir Ruben og bætir við að það sé
erfitt að halda í þessi gildi þegar
einu bréfin sem rata inn um lúguna
séu tilkynningar um brottvísun og
synjun um landvistarleyfi.
Frá því að fjölskyldan kom til
Íslands fyrir rúmu ári síðan hefur
Ruben farið um allt í leit að vinnu.
Hann er verkfræðingur en segist
aldrei hafa gert þá kröfu að fá vinnu
við hæfi.
„Ég vil vinna fyrir mér. Það skiptir
mig máli. Þess vegna hefur þetta
verið mér svo erfitt. Ég fæ ekki vinnu
vegna þess að mig skortir pappíra
en fæ ekki pappíra vegna þess að
ég er ekki með vinnu. Ef við værum
frá Venesúela, nágrannalandi Kól-
umbíu, væri staða okkar önnur. Við
erum í nákvæmlega sömu stöðu.
Á flótta undan sömu grimmdinni.
En vegna þess hvernig Kólumbía er
skilgreind í kerfinu er staða okkar
vonlaus. Mér hefur boðist að vinna
svart en ég vil ekki gera það því ég
vil borga mína skatta,“ segir Ruben.
„Hvað þýðir að vinna svart?“
skýtur Estefania inn í. „Það er ólög-
legt, elskan,“ segir Maria við dóttur
sína.
Bíða brottvísunar
Fjölskyldan sér ekki fram á að
draumurinn um að verða hluti af
íslensku samfélagi muni nokkurn
tímann rætast. Þeirra bíður nú
brottvísun eftir að beiðni þeirra
um vernd var synjað í annað sinn
á grundvelli mats stjórnvalda á
stöðunni í Kólumbíu. Það er álitið
öruggt land.
„Sem fyrir okkur er mjög erfitt
að skilja. Eftir allt sem við höfum
gengið í gegnum,“ segir Ruben.
„Það eina sem við þráum er að
vinna fyrir okkur og fylgjast með
dóttur okkar vaxa úr grasi í öruggu
umhverfi. Þar sem við þurfum ekki
að óttast um líf okkar.“
Þau vilja taka fram að allir sem
þau hafa kynnst á Íslandi undan-
farna fjórtán mánuði hafi reynst
þeim einstaklega vel.
„Það er svo dásamlegt fólk á
Íslandi. Alls staðar. Hjá Rauða kross-
inum, Reykjavíkurborg og í skóla
dóttur okkar,“ segir Maria.
„Þið eruð svo brosmild og góð.
Það er svo ótrúlega fallegt. Allir svo
hjálplegir,“ bætir Ruben við.
Það eru bara kerfisveggirnir sem
eru kaldir. Við skiljum ekki af hverju
þeir þurfa að vera svona kaldir.
Í landi þar sem fólkið er svona
hjartahlýtt, segir Maria og fórnar
höndum.
Estefania grípur af henni orðið
og botnar frásögn foreldra sinna.
„Mig langar bara að segja að ég
elska Ísland. Viltu segja í blaðinu að
ég elski Hvassaleitisskóla og Ísland.
Líka þegar það er kalt úti. Og að ég
vilji ekki að lögreglan komi og taki
mig.“ n
Guðmundur
Gunnarsson
ggunnars@
frettabladid.is
32 Helgin 19. nóvember 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ