Klifur : fréttablað Sjálfsbjargar, landssambands fatlaðra - 15.05.2012, Blaðsíða 6

6
hreyfihamlaðir leita helst til og miðlum
upplýsingum til landssambandsins sem
kannski eru meira hagsmunatengdar.“
Veiktist í æsku
Guðbjörg er búin að vera hreyfihömluð
frá því hún var barn að aldri. „Ég fékk
snemma barnagigt og er nú komin með
fjórar tegundir af gigt sem getur alltaf
skeð þegar einstaklingur hefur haft
gigtarsjúkdóma í marga áratugi, en ég
hef það gott, er núorðið sjaldan með
liðbólgur eða aðra alvarlega fylgikvilla,
er reyndar með mikinn augn- og
munnþurrk sem er fylgifiskur gigtarinnar
og er með skemmdir í næstum öllum
liðamótum. Ég veiktist fyrst þegar ég
var 4-5 ára út frá eitrun í hálskirtlum
og þá kom upp gigtin í mér. Gigtin
fór svo þegar kirtlarnir voru teknir
tveimur árum síðar. Svo veikist ég aftur
þegar ég var 11 ára en þá bjó ég með fjölskyldu minni í Lúxemborg þar
sem faðir minn vann hjá Loftleiðum. Ég
veiktist mjög alvarlega og var tvisvar
með stuttu mil l ibi l i flutt á spítala.
Læknar í Luxemburg náðu ekki tökum
á sjúkdómnum og í seinna skiptið var
flogið með mig fárveika á Landspítalann,
ég man varla eftir mér í heilan mánuð.
Upp úr þessum veikindum skemmast í
mér flest liðamót sem hindrar eðlilegar
hreyfingar hjá mér. Með árunum hef ég
lært að nota vel þær hreyfingar sem
ég hef og einn sjúkraþjálfari sagði við
mig að ég nýtti vel allar hreyfingar
sem ég hefði yfir að ráða, en ég er
mjög viðkvæm fyrir öllum bólgum og ef
ég bólgna í olnboga getur komið fyrir
að ég næ ekki með gafflinum upp í
munninn á mér.
Um sama leyti og ég verð mjög slæm
af barnagigtinni flytur fjölskyldan heim
frá Lúxemborg. Þegar heim er komið þá
þurfti ég að vera í mikilli sjúkraþjálfun.
Fimmtán ára samþykki ég að fara á
Reykjalund en hafði neitað einu sinni
áður. Þetta var um miðjan áttunda
áratuginn þegar eðlilegt þótti að fatlað
fólk færi á stofnanir. Heima hafði ég
bara verið sjúklingur, mætti illa í skóla
á tímabili, en gekk samt vel í náminu.
Í dag finnst mér rangt að senda 15
ára ungling varnarlausan á stofnun. Ég
get samt ekki kvartað yfir neinu eftir
á og á Reykjalundi fór ég í landspróf,
fékk starfsþjálfun, kynntist starfinu í
Sjálfsbjörg og fór að iðka íþróttir. Það
má segja að þegar ég kynnist starfinu
í Sjálfsbjörg þá var viss byrði tekin af
herðum mér og mér fannst ég ekki
vera jafnmikill sjúklingur og áður og
upplifði umhverfið allt öðruvísi, komst
út úr skelinni eins og sagt er, en ég
verð að taka það fram að ég var meira
fötluð á þessum árum. Ég fékk nýja
mjaðmaliði þegar ég var 25 ára og það
breytti miklu fyrir mig.“
Tölvukunnáttan kom
að góðum notum
Guðbjörg er fjölskyldumanneskja, gift
Dirk Lubker, rekstrarhagfræðingi og eiga
þau einn son, Markús Svavar, sem er
16 ára. „Ég kynntist eiginmanni mínum
þegar ég fór til Þýskalands að námi loknu
í Háskóla Íslands þar sem ég lauk prófi
í kennsluréttindum og í þýsku. Ég fór
í framhaldsnám í Bielefeld og kynntist
Dirk í tengslum við háskólanámið þar.
Meðfram náminu vann ég um tíma sem
aðstoðarmanneskja prófessors og ég
er dálítið hreykinn yfir því að hafa verið
fyrsti útlendingurinn sem var ráðinn
til að prófarkalesa þýskan texta fyrir
prófessorinn. En það sem fleytti mér
vel áfram á vinnumarkaðinum meðfram
náminu var að ég kunni á tölvur. Þetta
var árið 1991 þegar tölvuvæðingin var
ekki komin langt á veg. Ég hafði unnið
í fimm ár í fyrirtæki sem hét Gísli J.
Johnsen og var þar verslunarstjóri, en
fyrirtækið er fyrirrennari Nýherja og
seldi m.a. IBM tölvur.
Þegar ég kom til Þýskalands kom í
ljós að ég var langt á undan mörgum
þar í landi hvað varðar tölvukunnáttu
og það fréttist innan skólans og var
ég strax ráðin við uppsetningu og
umbrot á tveimur bókum í PC tölvu.
Við tölvuvinnsluna vann ég síðan með
náminu ásamt prófarkalestrinum.
Við bjuggum síðan í fjögur ár í
Noregi og Svíþjóð en þegar við fluttum
svo heim 2002 varð Dirk strax mjög
hrifinn af landinu og tók meistaragráðu
í verkefnastjórnun við Háskóla Íslands
og fannst það stórkostlegt að geta
tekið meistargráðu í sínu fagi í svona
litlu þjóðfélagi og það sem meira var,
hann var ekki nema korter að keyra
í skólann úr Hafnarfirði, þar sem við
eigum okkar heimili.
Ég hef búið samtals í nær tuttugu ár
erlendis en í dag get ég ekki hugsað
mér að búa neins staðar annars staðar
en á Íslandi. Ég er búinn að reyna