Rökkur - 01.04.1949, Qupperneq 30

I
RÖKKUR
,30 •
Hann ræður foreldrum til
þess að líta eftir heilsufari
barnsins og sjá um að það
hafi holla fæðu, (en ekki að
þusast yfir venjum þess við
matborðið). Barnið þarf líka
að hafa næga hvíld og næg-
an svefn. Gott er að harnið
hætti öllum störfum eða leik
hálfri ldst. fyrir háttatíma og
er þá gott að lesa eitthvað
fyrir það hæglátlega, eða
segja því fallega sögu.
Þegar fjölskyldan leikur
sér, er gott ráð að allir tali
seint og hægt. Einfaldir leik-
ir, sem sungið er með eða
leikið undir, venja barnið á
að fylgjast með öðrum og
vera samtaka í tali og hreyf-
ingum.
Skapstygga
á að forðast.
Deilur ber að forðast. Og
ef einhver í fjölskyldunni er
mjög uppstökkur er bezt að
láta barnið ekki hafa mikið
saman við hann að sælda.
Jafnframt því, að reyna að
vekja sjálfstraust barnsins,
er ýmislegt sem ber að forð-
ast. — Verið ekki stöðugt
að nudda við barnið og jaga
það. — Ef barnið er skýrt
og námfúst, verið þá ekki
alltaf að hvetja það og reka
það áfram. — Komið því
ekki í bobba með því að
láta það endurtaka orð sem
það á bágt með að segja
rétt. Segið heldur: „Við skul-
um tala dálítið hægara.
Mamma heyrir ekki rétt veL
í dag, ljósið mitt.“
Að síðustu leggur læknir-
inn ríka áherzlu á það, að
þetta barn þurfi, eins og öll
önnur börn, að finna að það
sé foreldrum sínum dýrmætt,
sé þeim kært. Sýnið barninu
ástúð og nærgætni í ríkum
mæli!
Taugaóstyrkur
barna.
Kona eins, sem kom með
barn sitt til læknisins vildi
ekki fallast á að það að barn-
ið gæti verið óstyrkt á taug-
um. „Hann er lang róleg-
astur af börnum okkar“,
sagði hún. — En læknirinn
leit á hendurnar á barninu
og sá að neglur þess voru
nagaðar ofan í kviku.
Það er algengur misskiln-
ingur hjá foreldrum að álíta
að börn geti ekki verið ó-
styrk á taugum nema þau
sé á einlægu iði. Börn, sem
eru stillt og eftirgefanleg,
geta vel verið búin að koma
auga á það, að lífið verður
þeim auðveldara, þegar þau
láta undan.