Veiðimaðurinn - 01.06.1993, Qupperneq 42

Hagastraumur séður af vesturbakkanum. Ljósm. J.S.A.
kynna að fossamir séu göngutöf fyrir lax-
inn á leið sinni upp ána.
Mest var veiðin um 20. júlí en þá náði
veiði á smálaxi hámarki ásamt góðri veiði
á stórlaxi. Smálax fer strax að koma í
byrjun veiðitímabilsins og veiði hans
eykst jafnt og þétt fram til 20. júlí þegar
nokkuð fer að draga úr henni. Þessi veiði
gæti gefið til kynna göngutíma smálax í
ána. Stórlaxinn kemur fyrr en smálaxinn
og veiði hans helst lengst af sumars. Út
frá veiðitölum stórlaxa er ekki auðvelt að
gera sér grein fyrir því hvenær hámark
göngutíma stórlaxa er.
Seiðarannsóknir undanfarinna ára sýna
að flest seiði í Laxá em að ganga út
tveggja ára og eldri seiði eru sjaldgæf í
ánni. Hreisturrannsóknimar sýna að flest
seiði hafa dvalið þrjú ár í ánni og að fjög-
urra ára ferskvatnsaldur er algengari en
tveggja. Samsetning göngunnar eftir
ferskvatnsaldri er svipuð því sem hún hef-
ur verið undanfarin ár (Tumi Tómasson
1989 og 1991). Líkur em til að lax með
fjögur ferskvatnsár sé ættaður úr Mýrar-
kvísl og Reykjadalsá (Tumi Tómasson
1991). Það getur einnig átt við um hluta
þeirra sem hafa þriggja ára ferskvatnsald-
ur. Æskilegt væri að reyna frekar að nálg-
ast samsetningu veiðinnar í þessum tveim-
ur ám til samanburðar við Laxá. Merk-
ingar myndu taka af allan vafa en óbeint
má fá upplýsingar með reglulegum hreist-
ursöfnunum og reglulegum rafveiðum í
ánum. Sé það tilfellið að fiskur með hærri
ferskvatnsaldur sé ættaður úr hliðarám
Laxár bendir það til að seiðaframleiðsla
hennar sé mun minni en stærð hennar gef-
ur tilefni til. Bent hefur verið á að skortur
á skjólgóðum grýttum botni sé takmark-
andi fyrir seiðaframleiðslu Laxár (Tumi
Tómasson 1991). Lagt hefur verið til að
40
VEIÐIMAÐURINN