AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.03.1995, Side 48

samanstanda af fjölmörgum þáttum, bæði innan
ólíkra forma og meðal byggingarefnanna sjálfra. En
þessar staðbundnu formgerðir gefa umhverfinu gildi
og segja um leið til um menningarstig viðkomandi.
Byggingarnar að Gallaratese í úthverfi Mílanóborgar
eru dæmi um byggingarframkvæmdir á fyrri hluta 7.
áratugarins sem snerust um eiginleika „borgarinnar".
Það að skipuleggja samfélag sem endurvekti minn-
ingarnar. Arkitektinn Carlo Aymonino hafði yfirumsjón
með verkinu og byggði stórar íbúðarbyggingar, eða
blokkir, sem hann skeytti saman. Hann fékk síðan
Aldo Rossi til þess að hanna aðra íbúðarbyggingu,
eða blokk. Saman mynda þær eina heild. Þær þrjár
byggingar sem Aymonino hefur hannað breiðast út í
formi blævangs sem á sinn endapunkt í tröppum.
Þannig mynda þær hálfhring og minnast formgerðar
hringleikhúss.
Með þessari skipan gerir Aymonino ráð fyrir tveimur
svæðum, eðatorgum, sem gætu nýstsem leiksvæði
og/eða staðir til þess að eiga samskipti við aðra. Með
því getur heimilisfólkið haft gætur á börnum að leik.
En svæðin hafa ekki það drif eða kraft sem laðar fólk
að þeim.svo sem leiktæki fyrir börnin eða kaffistað
fyrir fullorðna (verslanir og önnur þægindi eru staðsett
sem hluti að heildarskipulaginu). Þar af leiðandi eru
samskiptamöguleikar torveldari.
í þessu verkefni var Aymonino að athuga eðli form-
anna og samsetningu þeirra. Þegar gengið er um
byggingarnar er minnst marþra tegunda og form
gerða úr borginni. Þær samanstanda af ógrynni smá
atriða sem augað skynjar sem frumgerðir húsgerð-
ar: gangar, göng, opin svæði, einfaldar gluggaum-
gjörðir og fjölbreytileiki í hæðamismun, svo nokkuð
sé nefnt. Stigar og þrep vísa leiðina um hina ýmsu
ganga án þess þó að gefa til kynna hvert leiðin liggur.
Leitað er á mið hins óþekkta sem er þó jafnframt hið
þekkta.
Byggingin sem Rossi hannaði tengist heildarmynd-
inni sem Aymonino leitaði eftir. Blokkin er aflöng og
hvítmáluð. Formgerð hennar er mjög einföld - þ.e.
form langs gangs. „Gangurinn" er í eðli slnu ein af
frumgerðum húsagerða. Hér hefur Rossi tekið formið
úr samhengi við aðrar formgerðir og þannig látið eitt
form vera einráðandi. En við það breytast áhrif þess.
Það gefur ekki af sér þá frjóvgun sem á sér stað
þegar mismunandi formgerðir mætast. Að því leytinu
til er virkni kirkjugarðsins í Modena meira sannfær-
andi þar sem Rossi hefur látið mismunadi formgerðir
mætast - ferning, keilu og þríhyrning sem öll falla
undir mismunandi notkun meðal þeirra framliðnu.
Þegar gengið er í gegnum súlnagöngin á jarðhæðinni
til þess að komast upp í íbúðirnar fyllist maður þrúg-
andi, óskilgreindri tilfinningu, því ekki er hægt að sjá
eða skynja hvað tekur við eftir næstu súlu. Það sem
helst kemur í hugann eru draumkenndar myndir eftir
Giorgio de Chirico þar sem einfarar berast um stræti
46