AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.06.1998, Side 51

Ljósmyndir: ímynd.
Verk Guðrúnar eru eins og teikningar úr
vír. Það er sem línur pennans hafi losað
sig fró pappírnum og farið að lifa sinu
eigin þrívíða lifi. Þessar línur eru stundum
svo fingerðar og léttar að þær nólgast það
að verða ósýnilegar. Samt eru þær traust
°g órjúfanleg bönd og styrkur þeirra er mikill. Só styrkur
byggist d dirfsku og heiðarleika. Þessi verk fela ekki neitt,
það sést í gegnum þau og hinar flóknustu flækjur eru þvi
sem opin bók. Þessi opna bók býr yfir ró, sem um margt
^innir ó austurlenska hugkyrrð en er um leið hlaðin spennu.
Það er spenna i efninu, ró í inntakinu. En það mó líka lesa
milli línanna, því bilið milli þróðanna er jafn mikill hluti verks-
ins og þræðirnir sjólfir. Það sannast enn og aftur að hið til-
vistarlausa og tilveran eru innst inni eitt og hið sama, í ein-
ingu eru þau undirstaðan, djúp ó bak við djúp, hlið leyndar-
dómsins.
Mörg þessara verka eru alvarleg og íhugul en hér eru líka
verk sem leika sér. Þar brýst ýmislegt um og vill vekja eftirtekt.
Börn finna hamingjuna í leik. Og hamingja okkar sem feljum
okkur fullorðin getur einmitt verið fólgin í því að halda
ófram að leika okkur. ■
o
Blæja II. 1998. Hluti .vír.
SIGRUN ELDJARN, MYNDLISTARMAÐUR