Veiðimaðurinn - 01.12.2018, Side 47

46 Veiðimaðurinn 47 Norsarinn í Elliðaánum
É g flutti til Íslands sumarið 2005.
Eins og með flesta Norðmenn sem
hér búa þá var það ástin sem dró
mig hingað,” segir Odd, sem er giftur
íslenskri konu. Þau eru bæði flugumferð-
arstjórar og kynntust í Noregi tíu árum
áður en þau fluttu til Íslands með dóttur
sína og son. „Við komum í miðju partíinu
og svo varð náttúrlega hrun á Íslandi.“
Odd er alinn upp bænum Gol í Noregi.
„Því miður þarf ég oft að vitna í Geilo
þegar ég segi Íslendingum hvaðan ég er
því margir þeirra þekkja skíðaskólann
þar. Gol er sem sagt skammt frá Geilo
en það er mikill rígur á milli þessara litlu
bæja sem hvor um sig er með um fjögur
þúsund íbúa.“
Bambusstöng með engu hjóli
„Ég hef veitt síðan ég var lítill gutti. Gol
er miðju landinu og veiddi ég silung í
litlum vötnum og lækjum sem runnu á
þeirra á milli. Ég veiddi bæði á spún og
maðk. Í maðkaveðinni notaði ég bambus-
stöng með engu hjóli en það var nokkuð
algengt í Noregi. Pabbi kynnti mig fyrir
þessari veiði. Við veiddum oft svo mikið
að ég var orðinn hundleiður á silungi,
borðaði alltof mikið af honum.“

Á níunda áratugnum flutti Odd til Stavan-
ger, þar sem hóf nám í tölvufræði árið
1983. „Enginn þeirra sem byrjaði með
mér skólanum hafði séð tölvu áður en þeir
hófu námið. Þegar ég kláraði námið var
niðursveifla í tölvubransanum í Noregi
og erfitt að fá vinnu þess vegna ákvað ég
að læra flugumferðarstjórn. Að því námi
loknu var ég sendur norður í Kirkenes,
þar sem ég vann í þrjú ár.

Þegar ég kom þangað, árið 1992, var ég
í raun ekki búinn að veiða neitt í tíu ár.
Kirkenes er mikil útivistarparadís þar
eru mjög margar flottar laxveiðiár eins
og til dæmis Alta, Tana, Neidenelva og
síðast en ekki síst Grense Jakobselv, sem
eins og nafnið gefur til kynna liggur við
landamæri Noregs og Rússlands.“
Laxveiði á landamærum
„Einn samstarfélagi minn í Kirkenes var
mikill laxveiðimaður og segja má að með
honum hafi ég endurnýjað kynni mín af
stangaveiðinni. Grense Jakobselv var í
miklu uppáhaldi hjá mér á þessum tíma.
Þetta er ekki stór á, kannski örlítið stærri
en Elliðaárnar, en það sem er merkilegt
við hana er að landamæri Noregs og Rúss-
lands eru úti í ánni, þar sem hún er dýpst
hverju sinni. Þannig að ég hef líklega
mjög oft veitt í Rússlandi á þessum árum,
án þess að ég hafi í raun gert mér grein
fyrir því.

Í Neiden hefst veiði
á miðnætti 1. júní.
Þar gengur þetta
þannig fyrir sig að
veiðimenn kaupa
veiðileyfi og síðan
eru biðraðir við
bestu veiðistað-
ina. Hver veiði-
maður má veiða
í korter og þá er
skipt. Það er engin
s v æ ð a s k ip t i n g
eins og á Íslandi.
Oft var mikið af
Finnum þarna og
stundum lá við
slagsmálum á milli
Norðmannanna
og Finnanna, því
einhverra hluta
vegna voru Norð-
mennirnir búnir
að á k ve ða að
Finnarnir væru
hálfvitar og öfugt,“
segir Odd og hlær.
„Ég var einu sinni
þarna við opnun, þá voru tvö til þrjú
þúsund manns að fylgjast með og bein
útsending í útvarpinu. Ég og félagi minn
höfðum gist í tjaldi nóttina áður til að
tryggja að við kæmumst að og ég var
sem sagt númer tvö, sem þýddi að ég
byrjaði á næstbesta veiðistað árinnar.
Þetta var minn fyrsti laxveiðitúr og ég
var rétt byrjaður að kasta með tvíhendu.
Þarna stóð ég með nokkur þúsund manns
að fylgjast með og satt að segja var ég
ansi stressaður og
eiginlega dauðfeg-
inn að setja ekki
í fisk. Ég veiddi
nokkrum sinnum
í Neiden á meðan
ég var í Kirkenes
en til lengdar þótti
mér þetta veiði-
fyrirkomulag ekki
spennandi.“
„ E f t i r á r i n í
Kirkenes f lutti
Odd til Tromsø
í tvö ár. Á þeim
árum veiddi hann
tvisvar í hinni
rómuðu stórlaxaá
Alta og Tana og þá
með félaga sínum
sem hann kynnt-
ist í Kirkenes.
Við hittum aldrei
a l men n i lega á
það í Alta. Í annað
skiptið sem við
fór um feng um
við einn af betri
stöðum árinnar. Á
þeim veiðistað er klöpp, þar sem laxinn
getur bunkast upp. Tveimur dögum áður
en við fórum voru aðstæður fullkomnar
en þá gerði auðvitað úrhellisrigningu,
sem þýddi að það óx mikið í ánni og stað-
urinn datt út. Við fengum tvo frekar litla
laxa og ég landaði líka sex til sjö punda
„Ég var einu sinni þarna
við opnun, þá voru tvö
til þrjú þúsund manns
að fylgjast með og bein
útsending í útvarpinu.
Ég og félagi minn höfð-
um gist í tjaldi nóttina
áður til að tryggja að
við kæmumst að og ég
var sem sagt númer tvö,
sem þýddi að ég byrjaði
á næstbesta veiðistað
árinnar.