Harmonikublaðið - 15.09.2021, Síða 5

Nú er lag á Borg
Það varð ljóst viku fyrir verslunarmannahelgina, að ekkert yrði úr
háu'ð Félags harmonikuunnenda í Reykjavík að Borg í Grímsnesi.
Eins og hjá fleirum er þetta annað árið í röð, sem harmonikuhátíð
fellur niður. Væntanlegir þáttrakendur báru sig þó vel, brostu í gegn
um tárin og kváðust mundu mæta á Borg, þó enginn yrði dansleikurinn.
Nokkrir óku beint frá Ydölum suður, enda útlit fyrir að blíðan yrði á
Suðurlandi þessa helgi. Það er ástæða til að nefna að dágóður hópur
hafði verið hálfan mánuð á harmonikuflakki í kring um landið, þegar
þarna var komið. Strax á miðvikudeginum var slæðingur kominn af
fólki og fleiri bættust við næsta dag. A föstudeginum var
harmonikuunnendaflötin nánast fullsetin og fólk farið að koma sér
fyrir á næstu flötum. Samkomutjaldið var risið hjá Kristjáni Olafs,
það skein sól í heiði og bjart var yflr Borg. Bóndasonurinn frá Mývatni,
Friðrik Steingrímsson lýsti dýrðinni í fjórum línum:
Bjart eryfir bœndum hér,
þeir byggj‘a upp heyjaforðann.
A Suðurlandi sólin skín,
sem ég tók að norðan.
Fljótlega ómuðu harmonikutónar um svæðið og lífið var yndislegt. Á
svona dögum láta menn gamminn gjarnan geysa, segja sögur, fara með
skáldskap og skemmta sér og öðrum. Föstudagurinn leið sem ljúfur
draumur í veðurblíðu og upp úr átta um kvöldið mætti Magnús Hlynur
á svæðið til efnisöflunar fyrir Stöð 2. Mikið var leikið og sungið og
gekk á því lengi kvölds. Margir heyrðu nýjan óvenjulegan tón, þar
sem tveir saxófónar töluðu saman við undirleik harmonikuleiks. Fannst
mörgum þetta góð tilbreyting. Laugardagurinn virtist ætla að verða
svipaður, þegar ógnvænlegar fréttir bárust, um smit á Flúðum. Allt
var það í upphrópunarstíl, en nóg til að sumir fundu fyrir ónotum og
ræddu heimferð hið snarasta. Boð komu frá Guðmundi Borgarstjóra
að nú væri skollin á grímuskylda á salernum svæðisins. Friðrik var
fljótur að koma þessu í vísuform:
Vont erþetta veiruraus,
því virðist ekkert linna.
Nú get ég ekki grímulaus,
gengið örna minna.
Övenjulegt á harmonikumóti, Hans Jensson, Guðmundur Óli og Kristján Ólafsson
sólarmegin í lífinu
Föstudagsœfing í sólarblíðu
Guðmundur Óli Sigurgeirsson teygði belginn í erg og gríð á Borg, sá
á fésskruddunni að nikkur væru þandar í ónefndu brugghúsi um
verslunarmannahelgina. Hann lýsti því svona:
Nú eru víða nikkurþandar,
nœstum því í hverri sveit.
Með þeim sjást ofi gleðigandar,
góðvinir á tjaldareit.
Aðeins fækkaði í hópnum þegar leið á laugardaginn, enda margir
slegnir óhug vegna fjölgunar smita og þó harmonikuunnendur kalli
ekki allt ömmu sína, var mörgum nóg boðið og forðuðu sér.
Það gerðist fyrir nokkrum árum að ritstjóra blaðsins varð það á að
kalla hið risastóra fortjald hjá Friðriki Steingríms, forhúð. Hefur þetta
jafnvel orðið einhverjum að yrkisefni. Aðfaranótt sunnudagsins rigndi
örlítið og varð þá Pétri Bjarnasyni að orði:
Réðst á okkur rigning blaut,
rök er slóð - til ama.
Forhúðar sinnar Friðrik naut,
en Friðjóni stendur - á sama.
Ekki hefur frést af smiti meðal þátttakenda í Ýdölum og á Borg og
virðast þeir hafa farið að reglum þrátt fyrir allan galskapinn og sloppið
með skrekkinn. FHUR stefnir að sjálfsögðu að móti á Borg næsta
sumar.
Friðjón Hallgrímsson. Myndir: Siggi Harðar
Það er allt í lagi að brosa með harmoniku
5