Sjómannadagsblaðið - 2023, Síða 14

14 s j ó m a n n a d a g s b l a ð i ð j ú n í 2 0 2 3
ankomnir fulltrúar útgerða víðs vegar að af landinu og
viðræður hófust umsvifalaust. Enn kom í ljós verulegur
munur á hugmyndum manna um verð og hönnun. Hluti
japönsku sendinefndarinnar fór því aftur heim til Jap-
ans, þar sem boðað var til fundar með samstarfsaðilum
30. nóvember. Þar voru mótaðar nýjar tillögur sem lagt
var af stað með til Íslands 2. desember. Þegar til Íslands
kom voru fulltrúar útgerðanna enn á hótelinu í Reykja-
vík og viðræður gátu hafist tafarlaust.
Nú kom munurinn enn skýrar fram á „Hokuten 349
tonn“ togurunum og hugmyndum Íslendinga:
1. Togspil rafknúin en ekki lágþrýst glussaspil.
2. Kæling aðalvélar með vatni og ljósavélar með
titringsvörn.
3. Einangrun í fiskilest sé klædd að innan með kop-
arplötum og áli í hillum. Í lýsingu í lest skulu vera
120 lúxa lampar sem auðveldi kössun.
4. Upphitun í mannaíbúðum og brú.
5. Sérstakar kröfur gerðar um vinnuumhverfi.
6. Fiskilúga skal opnast upp, en ekki niður.
7. Gera þarf módelprófun.
8. Þörf á að kanna betur hvernig ábyrgðar- og eftir-
þjónustu verður háttað.
9. Kanna hvernig fara á að íslenskum skipa-
skoðunarreglum.
Það tók eina viku að leysa úr þessum málum með
Íslendingunum. Þann 10. desember var tilbúið
samningsuppkast með fylgiskjölum sem lagt var
fyrir væntanlega kaupendur. Þann 15. desember
var lagt fram endanlegt tilboð og gefinn 45 daga
umhugsunarfrestur. Þegar sendinefndin kom heim
til Japans voru ekki allir hér sáttir við tilboðið og því
var vandi á höndum. Strax í ársbyrjun 1972 fóru Hos-
hino og félagar hans á fund Takagi, formanns sam-
taka útgerðarmanna, sem sagði að þetta mál væri
svo mikið hagsmunamál fyrir japanska útgerð að
þeir yrðu að komast yfir hjallann. Nú yrði að setja
upp „Rannsóknarteymi Norður-Atlantshafsfiskiskipa“
til að leysa hnútana. Teymið var myndað án frekari
vífilengja, það vann mjög vel og leysti úr mörgum mál-
um, m.a. módelprófunum á skipsskrokknum á vegum
sjávarútvegsráðuneytis Japans og ýmsu fleira.
Þegar hér var komið sögu var mönnum orðið ljóst
að aðstæður til fiskveiða og meðhöndlun afla voru
allt aðrar á Íslandi en þeir voru vanir í Japan. Að auki
þurftu Japanirnir að fá smíðalýsingu af togspilunum,
en kröfur til þeirra voru aðrar en þeir áttu að venjast.
Samninganefndin kom aftur til Íslands 14. febrúar 1972,
tveir menn fóru tafarlaust til Neskaupstaðar og beint á
veiðar með skuttogaranum Bjarti til að kynna sér skip,
vinnulag og aðstæður við veiðarnar. Tvímenningarnir
komu aftur til Reykjavíkur þann 21. febrúar með Magna
Kristjánssyni skipstjóra og þá var gengið endanlega
frá ýmsum veigamiklum atriðum í fyrirkomulagi um
borð í skipunum. Nú sáu Japanir svart á hvítu hvernig
aðstæður, vinnufyrirkomulag, aflasamsetning o.fl. voru
á Íslandi. Í lok febrúar var smíðasamningurinn svo tilbú-
inn, sem leiddi til þess að sex skip voru byggð í Narasaki
Zosen í Muroran og fjögur í Niigata Tekko. Jafnframt voru
öll spil framleidd í Muroran og skipsvélarnar í Niigata.
Egill Þórðarson loftskeytamaður.
Egill Þórðarson
loftskeytamaður og
eiginkona hans, Yoko A.,
þýddu á íslensku skýrslu
sem tekin var saman fyrir
samtök þarlendra útgerða
um smíði Japanstogaranna.
Hér hleypur hann á helstu
punktum hennar.
Mynd/Hreinn Magnússon
Við kum sjómönnum til hamingju með daginn