Úrval - 01.06.1945, Page 58

56
tJRVAI-
minn á silungsveiðum. Maður-
inn hét Sigurður og datt dauð-
ur niður. Smugálar smugu nið-
ur úr stálfreðinni jörð um há-
vetur. Þeir sneru stundum fæt-
ur undan fólki með því að vinda
sig utan um fótlegginn. Það
bar til í Suðursveit fyrir mitt
minni, að unglingsstúlka stóð
við rakstur niðri í djúpri leir-
keldu. Keldan var full af álum.
Þegar minnst varir, vindur helj-
arsmugáll sig utan um fótinii
á stúlkunni og sníður hann af
ofan við öklalið. Eftir það haltr-
aði hún við hækju og giftist
aldrei. Smugálum var og gefin
sú náttúra að skríða saman,
þótt þeir væru bútaðir í smá-
bita. Þorskálarnir vonr eitthvað
í ætt við þorskinn. Þeir voru
meinlausastir þessara kvik-
inda, og þó voru þeir einkenni-
lega andstyggilegir.
o
o
Vinnuvísindi.
Prestur í Vermont, af skozkum ættum, sem þótti heldur smá-
munasamur, átti húgarð.
Dag- nokkurn sá hann einn vinnumann sinn sitja aögerðar-
lausan við plóginn á meðan hann var að láta hestinn hvíla sig'.
Þetta fannst prestinum óþarfi. Hann borgaði ekki manninum
tvær krónur um tímann fyrir að sitja aðgerðarlaus. „Finnst þér
ekki nær, Jón minn,“ sagði presturinn í mildum umvöndunartón,
,,að hafa með sér garðskæri til að klippa með limgirðinguna
hérna á meðan hesturinn er að hvíla sig?“
„Mikið rétt,“ samsinnti Jón. „En mætti ég þá ekki stinga því
að prestinum að taka kartöflurnar með sér í stólinn og skræla
þær á meðan verið er að syngja sálminn?“
Quote.
Getraun.
Þér eruð fengnir átta skildingar, allir eins útlitandi, og allir
jafn þungir nema einn sem er örlítið léttari. Hvernig getur þú
fundið þann sem Iéttastur er, ef þú færð ekki að vigta þá nema
tvisvar sinnum? (svar á bis. 75).