Úrval - 01.06.1945, Síða 69

Frásögn urn ævirit.ýralegt afrek rússneskra vis-
indamanna í ræktunarmálum Norðurheims-
skautslandanna. Þeir hafa furidið —
Aðferð til að hita upp
Norðurheimsskautslöndin
Grein úr ..Toronto Star Weekly“,
eftir Dyson Carter.
'C'itt þeirra stríðsleyndarmála,
sem vandlegast hefir verið
gætt, er nú hægt að ræða opin-
berlega. Það er hin ævintýra-
iega frásögn af baráttu rúss-
neskra vísindamanna við níst-
ingskulda Norðurheimsskauts-
landanna. Hún greinir frá því,
hvemig sú barátta var leidd til
sigurs, hvernig víðáttumiklum
ísiþöktum svæðum í Síberíu
hefir verið breytt í frjósöm
akurlönd.
Þetta er frásögn af yngstu og
furðulegustu vísindastofnun
heimsins: „ Vísindastof nuninni
ins manns, sem brunað hafði niður
götuna í lélegum bíl — og nú sat í
íangelsi, ákærður fyrir manndráp.
Hann sá ekki einu sinni konuna sína,
þar sem hún stóð föl og alvarleg i
dyrunum, ferðbúin til að fylgja
Marge til grafar, og sagði stillilega:
,,Ég er tilbúin vinur minn. Við verð-
um að fara.“
Því að John Carmody var að lesa:
til rannsóknar á sífrostnum
jarðvegi.“ Afrek þessarar stofn-
unar er i stuttu máli það, að
hún hefir fundið aðferð til að
hita upp Norðurheimsskauts-
löndin. Svæði það sem hún hef-
ir þegar hrifsað úr klóm íshafs-
kuldans er stærra en Frakkland
og Þýzkaland samanlagt.
Upplýsingar mínar hefi ég
frá Vladimir Obruchev prófes-
sor, meðlim rússneska Vísinda-
akademísins og forstjóra fyrr-
greindrar stofnunar, sem nú ber
nafn hans.
Fyrir rússnesku byltinguna
„Einu sinni var lítil stúlka, sem
bjö í Svartaskógi. Og hún var svo
björt og falleg að fuglarnir gleymdu
að syngja á gi-einunum þegar þeir
horfðu á hana. Og svo varð það einn
dag, að . . . “
Hann var að lesa hana fyrir sjálf-
an sig. Ef til vill samt svo hátt að
hún heyrði hana líka.