Úrval - 01.06.1945, Síða 105

HANN FÉLL 2000 FET — OG HÉLT LlFI
103
þrýsta handleggjunum upp að
síðunum og halda fótunum sam-
an. „Það er djöfullegt að vera
drepinn svona“ datt mér í hug
rétt áður en ég kom niður.
„Þegar ég kem í sjóinn, þá er
úti um mig. Og piltarnir leita
svo að mér dögum saman, en
finna mig aldrei!“
Percy kapteinn stakkst í haf-
ið eins og rýtingur. Hann missti
meðvitundina fáein augnablik,
en rankaði við sér í kolgrænu
umhverfi og ósjálfrátt streytt-
ist hann við að halda niðri í sér
andanum. Og ósjálfrátt opnaði
hann kolsýrugeyminn, svo að
Mae-West flotvestið hans fyllt-
ist og skaut honum þá upp á
yfirborðið, eins og korktappa.
Hann reyndi af veikum mætti
að teyga loftið, en í fótunum
og allt upp að mitti hafði hann
óþolandi kvalir. Seinna komst
hann að raun um, að hann var
fótbrotinn á báðum fótum um
öklana, hryggurinn var brákað-
ur og mjaðmargrindin brotin.
En það var ekki fyrr en löngu
síðar, sem honum varð það ljóst,
að allt þetta var sögulegur at-
burður. Hann var fyrsti maður-
inn, sem fallið hafði því nær
hálfa míiu og lifað það af, fyrsti
maðurinn, sem gat gengið inn
í fallhlífaverksmiðju og sagt:
Fallhlífin, sem þið útbjugguð
handa mér opnaðist ekki.
En á þessari stundu hugsaði
hann ekki um annað en það, að
reyna að komast til eyjarinnar,
sem hann eygði í um það bil
mílu fjarlægð. Þegar hann
reyndi að synda á bringunni,
urðu kvalirnar í bakinu og fót-
unum alveg óbærilegar, svo að
hann bylti sér á bakið og busl-
aði þannig til lands. Hann var
margar klukkustundir á leið-
inni og honum fannst þær vera
að minsta kosti jafnmargir dag-
ar. Rétt fyrir myrkur skolaði
alda honum upp á kóralrifið,
þar sem sárþjáðum líkama hans
var hlíft með öngviti til dag-
renningar næsta dags.
Ferðalag hans yfir lónið, sem
var þó ekki löng leið, tók hann
enn margar klukkustundir, en
þegar hann var loks kominn upp
í fjöruna, ætlaði þorstinn alveg
að gera út af við hann. Með
hvíldum þumlungaði hann sig á-
fram skríðandi, að kókoshnetu
sem hann hafði komið auga á.
Þegar honum tókst ekki að
brjóta hana, sleikti hann rekj-
una, sem tollað hafði í hýðinu.
Mörgum klukkustundum síð-
ar fór roskinn frumbyggi fram