Úrval - 01.06.1950, Page 27

ÚR MINNISBLÖÐUM RITHÖFUNDAR
25
það sé óskynsamlegt, að líta á
það sem markverðan atburð.
1949.
Ég er eins og farþegi sem
bíður eftir skipi í höfn á stríðs-
tímum. Ég veit ekki hvaða dag
það fer, en ég er ferðbúinn með
andartaks fyrirvara. Ég fer án
þess að skoða markverðustu
staði borgarinnar. Mig langar
ekkert til að sjá nýju bílabraut-
ina sem ég mun aldrei aka eftir,
ekki kæri ég mig heldur um að
sjá stóra, nýja leikhúsið með
öllum nýtízku útbúnaði, ég mun
aldrei horfa þar á leikrit. Ég
les blöðin, og ég blaða gegnum
tímarit, en þegar einhver vill
lána mér bók afþakka ég boð-
ið, því að mér endist kannske
ekki tími til að ljúka við hana,
og með þessa ferð í vændum
get ég ekki fest hugann við
hana. Ég hitti kunningja í veit-
ingasalnum og við spilaborðið,
en ég reyni ekki að stofna til
vinfengis við fólk sem ég mun
yfirgefa bráðlega. Ég er á
leiðinni.
~k ★
Viðutan prófessorar.
Frá því er skýrt, að amerískur prófessor í miðríkjunum sé
svo viðutan, að kvöld eitt hafi hann gleymt að klæða sig úr
fötunum áður en hann fór i bað.
Það kom þó ekki að sök, því að hann hafði líka gleymt að
skrúfa frá vatninu. — Everybody’s.
CN3 ^ (X)
Prófessorinn mætti nemanda sinum á götu.
„Komið þér sælir, það var gaman að sjá yður,“ sagði hann.
„Komið og borðið hjá mér á morgun. Thompson ætlar að koma.“
„Þakka yður fyrir, herra,“ sagði nemandinn vandræðalegur.
„En . . . ég er Thompson!"
„Æ, hvernig læt ég;“ sagði prófessorinn, „auðvitað. En kom-
ið nú samt. Eg er viss um, að það mun fara vel á með ykkur“.
— News Chronicle.
4