Úrval - 01.06.1950, Síða 50
48
■CRVAL
Það er því Ivvergi nærri öll
óhamingjusöm eða haldlaus
hjónabönd, sem leyst eru upp,
mörg þeirra eru hismið eitt þar
sem ekki er lengur krafizt eða
ætlast til trúmennsku. Rosknir
ameríkumenn líta yfirleitt
mjög raunsæjum augum á kyn-
lífið og telja það lífeðlislegt
fyrirbrigði sem ekki þurfi nauð-
synlega að vera tengt djúpum
tilfinningum eða háð siðgæðis-
kröfum.
Enda hefur einn þeirra
komizt svo að orði: „Ástin er
sykurhúðin á kökunni. En það
er samt kakan sjálf sem mestu
máli skiptir.“
• V •
Ótvírætt vígsluvottorð.
Meðan herdeild min dvaldi á einni flugstöð hersins fékk ég einu
sinni orlof um helgi og sendi konunni minni strax skeyti og bað
hana að koma. Ég sagði henni að hafa aðeins með sér nauðsyn-
iegasta farangur. Hún sýndi meiri hlýðni en ég átti að venjast
og kom í látlausri dragt með aðeins litla handtösku að far-
angri.
En þegar við ætluðum að fá okkur hótelhei'bergi, varð mér
Ijóst hve sinnulaus ég hafði verið. Ég hafði alveg gleymt nýrri
fyrirskipun um, að allir menn í hernum yrðu að geta fært
sönnur á, að kona sem þeir ætluðu að gista með á hóteli væri
eiginkona þeirra. Og þarna stóðum við, farangurslaus og vígslu-
vottorðslaus. ,,Ég hef mínar fyrirskipanir," sagði dyravörður-
inn óbifanlegur.
Þá leysti konan mín frá skjóðunni, og ég fékk ósvikið orð í
eyra fyrir heimsku mína og sinnuleysi. Því æstari sem hún varð,
því aumingjalegri varð ég, og ég skotraði augunum til dyravarð-
arins til að vita hvort hann hlustaði. Ég sá að hann fylgdist
með af athygli, og þegar hlé varð á reiðilestrinum, rétti hann
fram lykil. „Númer 804,“ sagði hann. Svona orðbragð þekkist
ekki nema milli hjóna.“
— Saturday Evening Post.