Úrval - 01.06.1950, Qupperneq 51

Margir hafa sjálfsagt gleymt nazista-
foring'junum, sem sluppu við gálg-
ann — en þeir eru enn í fangelsi.
Sjömenningarnir, sem ekki voru hengdir.
Grein úr „Everybody’s Weekly“,
eftir James Waltefield Burke.
OlÐSUMARSÓLIN gyllti trjá-
toppana í úthverfi Berlínar
þegar ég nálgaðist Spandau-
fangelsið. Hún lýsti upp rauðleit
þökin, sem gnæfðu að baki
þykkra múrveggja þessa virkis;
hún markaði útlínur rússnesku
varðmannanna með vélbyssur
sínar og leitarljós, fána fjór-
veldanna, sem blöktu yfir fang-
elsinu, og rússneska fánans yf-
ir innganginum, sem gaf til
kynna, að þennan mánuðinn
hefðu rússar forustuna um
gæzlu fanganna.
En innan veggja fangelsisins,
þar sem sjö naztistaforingjar
afplána dóma sína, allt frá tíu
árum til ævilangs fangelsis, var
lítið sólskin. Þar, í innstu bygg-
ingunni, loga bláhvít ljós, eins
og til að undirstrika rökkrið
sem lagst hefur yfir þessa fyrr-
verandi foringja nazismans.
Ég fór nýlega til Spandau til
Þegar grein þessi hafði verið þýdd
og sett barst ritstjóranum í hendur
önnur grein, samin upp úr bók
ameríska herlæknisins Gordon Q
Vaueil: I’d rather be dead. Læknirinn.
hafði tækifæri til að tala við fangana,
og er útdrætti úr þessum samtölum
skotið inn í greinina með smáu letri.
að sjá sjömenningana, sem
sluppu við hengingu í dómhöll-
inni í Niirnberg. Ég reyndi að
rifja upp fyrir mér hvernig þeir
hefðu litið út við réttarhöldin.
Rudolf Hess með samanherpt-
ar varir og hvasst nef; Walther
Funk með napóleonsístru og
laukmyndað höfuð; Baldur von
Schirach eins og nýhandtekinn
morðingi með barnsandlit; AI-
bert Speer, ljóshærður og
snyrtilegur; von Neurath barón,
hermannlegur öldungur; Karl
Dönitz, fornþýzkur í sniðum og
fasi og Erich Raeder, dökkur
yfirlitum og þungbúinn.
7