Úrval - 01.06.1950, Qupperneq 54

52
ÚRVAL
skemmir augun. Nú vinn ég bara dá-
lítið i litla garðinum okkar á sumrin
og les sögu Englands og Frakklands
á veturna. Ég' hwgsa líka!“
„Hvað ætlið þér að gera, þegar þér
losnið 1966?“
„Agítera, vitanlega!"
„Fyrir þjóðernisjafnaðarstefnuna ?
Ætlið þér að reyna að vekja upp
nazistahreyf inguna ? “
Speer kinkaði kolli. „Já, því ekki
það ?“
„Hvernig ætlið þér að byrja?“
„Sá sem nú á tímum ræður yfir
iðnaðinum, ræður einnig yfir ríkinu.
Og lykillinn að iðnaðinum, að allri
framleiðslu, eru kolin. Ég ætla að
byrja á að auka kolaframleiðsluna.
En þrátt fyrir mikla kolaframleiðslu
mundi Þýzkaland vera risi í hlekkj-
um, ef samgöngukerfið væri ekki full-
komið. Eg mun því endurbæta járn-
brautarkerfið og leggja fleiri bíla-
brautir."
. „Hvernig finnst yður að vera fangi
hér ?“
Speer brosir góðlátlega. „Það er
ekki sem verst!“ sagði hann, eða eins
og hann sagði á ensku; „I can take it;
I take it easy!“ ,
Á eftir Speer kom von Neu-
rath barón, grár fyrir hærum,
hávaxinn og svo horaður, að
ég bjóst við að heyra beinin í
honum skrölta. Sem utanríkis-
ráðherra átti von Neurath mik-
inn þátt í töku Rínarlanda,
sameiningu Austurríkis við
Þýzkaland og Miinchensamn-
ingnum alræmda. Seinna, sem
verndari hinnar hernumdu
Tékkóslóvakíu, bannaði hann
pólitíska flokka, verkalýðsfélög
og blöð. Nú er hann fyriraiynd-
arfangi, prússneskur en stilli-
legur í fasi. Hann talar vel
ensku og notaði hana til að
skýra, að dómur sinn væri
ranglátur, en að hann gerði sér
enga von um að vera látinn
laus. Hann er 75 ára og hlaut
15 ára dóm fyrir samsæri, glæp
gegn friðinum, stríðsglæpi og
glæpi gegn mannkyninu.
Þegar læknirinn kom inn í klefann
til barónsins bauð hann honum sígar-
ettu, en baróninn hristi höfuðið. Hann
heyrði illa, sá enn ver og sagði lítið.
Læknirinn spurði hvort hann læsi
mikið.
„Hvað segið þér?“
„Ég spurði hvort þér læsuð mikið?“
Von Neurath kinkaði kolli. „Já, ég
hef lesið mikið í biblíunni, en nú er ég
hættur því.“
„Hversvegna? Það er góð bók.“
„Ég hef ekki lengur biblíuna mína.
Þeir tóku hana af mér. Þeim var ilia
við, að ég læsi í henni. Nú fæ ég
stundum kirkjublað hjá prestinum,
en það er léleg bót fyrir biblíuna
mína.“
Von Neurath leit sljóum augum á
lækninn. Hann hafði ekkert meira
að segja.
Næstur kom út Baldur von
Schirach, sem var dæmdur fyrir
glæpi gegn mannkyninu. Hann