Úrval - 01.06.1950, Qupperneq 89

Um keisaraskurði,
Grein úr „Woman’s Home Companion“,
eftir Kate Holliday.
T ÆKNIR, ég get ekki hugs-
að mér að þola fæðingar-
kvalirnar! Ég skal borga yður
750 dollara, ef þér viljið taka
barnið með keisaraskurði.“
Ungu konunni var alvara, og
þegar hún heyrði svar læknis-
ins, varð hún reið. ,,Það er ekk-
ert sem mælir með því að þér
leggið yður í þá auknu hættu,
sem því fylgir að láta taka barn-
ið með keisaraskurði,“ sagði
hann. „Þér eruð heilsuhraustar,
grindin er éðlileg, og fæðingin
verður yður áreiðanlega ekki
erfið. Ég verð að neita yður um
þessa bón yðar.“
„Þá fer ég til annars læknis,“
sagði konan.
Læknirinn stundi um leið og
hún strunsaði út frá hönum.
Þetta var ekki í fyrsta skipti,
Sem hann fékk svona heimsókn.
Þeim konum fjölgar stöðugt,
sem vilja fæða börn sín á þann
„auðvelda" hátt að láta taka
þau með keisaraskurði, án til-
lits til þess hvort það er nauð-
„Siðmenningin" ei' ekki enn sva
langt komin hér á Islandi, að heil-
brigðar, rétt skapaðar konur vilji
fæða börn sín með keisaraskurði, eins
og tíðkast í Ameríku. Á sumum spít-
ulum þar fer fimmta hver fæðing
fram með keisaraskurði. — En hver
yejt hvað koma skal?
synlegt heilsu þeirra vegna.
Ástæðurnar til þessa eru vafa-
laust margar, meðal annars sú,
að aliir uppskurðir eru mikiu
áhættuminni eftir tilkomu súlfa-
lyfja og penicillíns, og læknar
grípa því oftar til hnífsins en
áður. En fáfræði kvenfólksins
og óttinn við fæðingarhríðirnar
eru sjálfsagt þung á metunum.
Höfundur þessarar greinar
hefur orðið að ganga undir tvo
keisaraskurði, hinn fyrri ekki
aðeins til að bjarga eigin lífi
heldur einnig barnsins. Og hún
getur sagt með sanni, að þáð
er ekki „auðveld" aðferð til að
eiga barn.