Úrval - 01.10.1950, Side 106

104
ÚRVAL
hús með súlnasvölum og þakið
vafningsviði.
Ég fór inn í dagstofuna og
síðan borðstofuna og svefnher-
bergið, sem var á neðri hæðinni.
Allir hlutir báru merki þess, að
Sabby hefði farið höndum um
þá, einkum blómakerin, og mér
varð ljóst, að hún hafði eytt
miklum tíma í að velja blómin
og koma þeim fyrir.
Við gengum út á svalirnar,
þar sem gólflampi varpaði mildu
ljósi á dúkað og blómumskreytt
borð. Loftið var dásamlega
svalt, himinninn va.r dimmblár
og stjörnurnar tindruðu.
Ég hafði ekki búizt við ann-
arri útsýn en næturmyrkrinu
eða skuggum nágrannahúsana.
En í stað þess lá Bombay fyrir
fótum okkar eins og ljósbreiða,
og hafið var svart með gullnum
glömpum meðfram ströndinni.
Mér þótti alltaf gaman að vera
staddur hátt uppi og horfa yfir
borg, en þetta var fegursta sýn,
sem ég hafði séð, og hún var
enn fegurri vegna þess, að hún
kom mér alveg á óvart.
Við héldum utan um hvort
annað og horfðum yfir Bombay.
Ljósin voru eins og milljón de-
mantar í bláu, silkimjúku rökkr-
inu og hin fjarlægustu blikuðu
eins og stjörnur. Við sátum
þarna lengi, áður en við fórum
inn að baða okkur.
Við létum loga lengi á lamp-
anum, af því að við vildum njóta
kvöldsins sem lengst, og við vild-
um horfa hvort á annað og festa
okkur hvert smáatriði í minni. •
Við töluðum í hálfum hljóðum
eins og við óttuðumst að ein-
hver heyrði til okkar.
■— Elskan mín, ég vil ekki
kenna í skólanum, eftir að þú,
ert farinn.
— Hvað ætlar þú að gera þá?
— Ég hef ekki sagt þér frá
því að ég fékk bréf í morgun.
Það var frá útvarpsstöðinni í
Delhi.
— Hvað voru þeir að skrifa ?
— Þeir eru að bjóða mér,
stöðu. Ég á að lesa fréttir á
japönsku.
— Er þér ekki illa við að lesa
enskar fréttir fyrir landa þína ?,
— Ekki ef þær eru sannar.
Ástin mín, ég vil að þinn mál-
staður sigri.
— Okkar málstaður, sagði ég.
Hann er þinn málstaður líka.
— Segðu mér, hve lengi get-
ur þú elskað mig? Heldurðu að
þú getir það í hálft ár?
■— Viltu ekki að ég elski þig
lengur ?
— Ég væri hamingjusöm, ef
þú gætir eískað mig svo lengi,
því að það væri meira en ég á
skilið. Getur þú lofað mér því?
— Við skulum nú sjá til, sagði
ég. Ég býst við að það sé allt
í lagi.
— Þakka þér fyrir, elskan.
Þú ert svo góður við mig. En
þú verður að muna, að þú ert
ekki skuldbundinn til þess, þó
að þú hafir lofað því.
— Þó að ég hefði lofað að
elska þig ekki, þá yrði ég að