Úrval - 01.10.1950, Blaðsíða 114

112
ÚRVAL
•einn kofann. Þar voru engin
húsgögn og við urðum að setj-
ast á bert moldargólfið og halla
okkur upp að bambusveggnum.
Okkur var færður ofurlítill
rísskammtur og við vorum að
borða hann, þegar undirforingi
birtist í dyrunum og sagði höst-
ugt á slæmri ensku:
— Fangar! Komið strax út!
Það var farið með okkur út
að skógarjaðrinum og þar urð-
um við að standa teinréttir í
tíu mínútur, meðan undirforing-
inn fór að sækja liðsforing-
ann.
Liðsforinginn var smávaxinn
náungi, en kvikur í hreyfingum
og hermannlegur Hann var
með sverð við hlið, en það var
svo stórt að það dróst næstum
við jörðina. Það var eins og
krakki væri að burðast með
vopn fullorðins manns.
Hann gekk til mín og glápti
á mig. Þegar hann sá einkenn-
ismerki á búningi mínum, spurði
hann:
— Hvað er þetta?
— Það er merki um stöðu
mína í hernum.
— Þér hafið enga stöðu í
hernum framar, sagði hann og
sleit merkin af búningnum og
kastaði þeim á jörðina.
Svo gekk hann til majórsins
og starði andartak á kórónurn-
ar á öxlum hans. Svo sleit hann
merkið af annarri öxlinni, en
majórinn brá höndinni yfir hina
öxlina.
— Ég held einkennismerki
mínu, þó að ég sé fangi, sagði
majórinn.
— Burt með höndina.
— En majórinn hreyfði hana
ekki. Ég sá að hin hönd hans
titraði, en svipur hans var
þrjózkulegur.
— Má ég slá hann? sagði
undirforinginn.
— Nei. Indverjinn á að slá
hann. Segið þeim að ganga eitt
skref áfram.
Þeir stigu eitt skref, og
majórinn hélt ennþá hendinni
um öxlina. Skyrtan var rifin á
hinni öxlinni, þar sem merkið
hafði verið slitið burt.
Innfæddi bílstjórinn stóð
grafkyrr.
— Skilur þú ensku? sagði
undirforinginn.
— J a.
— Ég skipa þér að slá Eng-
lendinginn.
— Ég slæ ekki yfirboðara
minn.
Undirforinginn túlkaði fvrir
liðsforingjann. Liðsforinginn
gekk til bílstjórans. Hann var
eins og dvergur hjá Indverjan-
um, sem horfði til himins yfir
höfuð hans. Ég sá það á svip
hans, að hann mundi aldrei láta
kúga sig til að vinna þetta verk.
Örvita af reiði sló liðsforing-
inn Indverjann hnefahögg í and-
litið.
— Segðu honum að slá hann
svona, sagði liðsforinginn.
— I guðs bænum gerðu það,
sagði majórinn lágt. Það gerir
ekkert til.