Bænavikan - 22.11.1958, Page 4

4
þeirra, sem segjast vera málsvarar sannleik-
ans, brýtur oft í bág við áhrif prédikunarinn-
ar, sem flutt er í ræðustólnum." — Testimon-
ies, 9 b. 21.
Hversu fullkomið fordæmi kristilegs vitnis-
burðar er þetta ekki! Sé eftir því breytt, mun
vitnisburður okkar fyrir Meistarann verða
áhrifaríkur. Kæru aðventsystkini, það verður
að breyta eftir því. Við hvorki þorum né get-
um verið kærulaus, hálfvolg eða úthaldslaus
og afneitað því, sem við játum með vörunum,
í lífi okkar. Trúin verður að birtast í lífinu
á raunhæfah hátt, því að eigi orðum manns
að vera trúað, verður lífernið að vera þeim
samkvæmt.
Þar sem við væntum örugglega skjótrar
endurkomu Drottins, erum við ábyrg fyrir
meðbræðrum okkar fjær og nær.
„Sá tími er kominn, þegar boðskapurinn um
bráða endurkomu Krists á að hljóma um all-
an heiminn.“ Sama bók 24.
Þetta er hlutverk hins síðasta safnaðar,
hann á að boða það með sannfæringu og mætti,
sem hann einlægiega trúir og iðkar. Það eru
til þeir trúflokkar, sem kenningarlega hafa
endurkomu Krists sem eina af trúarsetning-
um sínum, en fyrir hinum síðasta söfnuði
verður bráð endurkoma Krists að vera mjög
raunhæf, og söfnuðurinn verður að gera allt,
sem hægt er, til að kunngera með árangri:
,,Sjá, brúðguminn kemur, gangið út til móts
við hann.“ Hér mun það varða trú manna
meiru, hvernig söfnuðurinn lifir en hvað pré-
dikað er, þess vegna er það svo áríðandi, að
við lifum samkvæmt játningu okkar. Allt, sem
við tökum okkur fyrir hendur, ætti að vera
þessi vitnisburður: „Sjá, hann kemur.“ Ætl-
unarverkið, sem söfnuðinum hefur verið falið,
er að boða heiminum þennan boðskap. Þar eð
við gleðjumst í þessari von, ættum við að
vera kostgæfin í að kunngera hana hverri
þjóð, kynkvísl, tungu og lýð. Þetta er hlut-
verk okkar. Það er vel viðeigandi, að ljúka
þessum fyrsta lestri Bænavikunnar með eftir-
farandi lýsingu á hinum dýrðlega viðburði,
sem Str. E.G.White hefur ritað:
„Kristur mun brátt koma aftur, og við
verðum að vera reiðubúin til að mæta honum
í friði. Ásetjum okkur að gera allt, sem
í okkar valdi stendur, til að miðla meðbræðr-
um okkar af ljósinu. Við eigum ekki að vera
hrygg heldur glöð og hafa Drottinn Jesúm
stöðugt fyrir hugskotssjónum. Hann mun
brátt koma, og við verðum að vera viðbúin og
bíða þess, að hann birtist. Ó, hversu dýrðlegt
mun það ekki verða að sjá hann og heyra
hann bjóða okkur velkomin sem endurleyst
börn hans! Við höfum beðið lengi, en von
okkar á ekki að dvína. Ef við getum aðeins
séð konunginn í dýrð hans, munum við hljóta
eilífa blessun. Mig langar til að hrópa hátt:
,Höldum heim!‘ Við nálgumst þann tíma,
þegar Kristur mun koma í mætti og mikilli
dýrð, til að taka hina endurleystu með sér til
hinna eilífu heimkynna." — Testimonies, 8. b.
253.
Megi þessi Bænavika enn á ný vekja okkur
til umhugsunar um það, að við „höldum
heim“, og að brátt munum við verða með
Drottni í því landi, sem hann fór til að undir-
búa fyrir þá, sem vænta komu hans.