Bænavikan - 22.11.1958, Síða 7

7 —
nærri. Við sem þekkjum sannleikann, ættum
að búa okkur undir það, sem koma mun yfir
heiminn innan skamms að honum óvörum.“
Testimonies, 8. b. bls. 28.
Með tilliti til frjálslyndrar og nýtízkulegrar
eða duttlungarfullrar afstöðu margra í okkar
hóp gagnvart spádómunum og hættu þess að
villast af hinum fornu stigum aðventspádóma,
hljómar þetta knýjandi kall frá þjóni Guðs:
„Hver veit nema prédikaramir, sem eru
trúir, stöðuglyndir og sannir, séu hinir síð-
ustu, sem boöa vanþakklátum söfnuðum okk-
ar boðskap friðarins? Verið getur að eyöend-
urnir njóti þegar uppfræðslu undir handleiðslu
Satans og bíði aðeins eftir því, að nokkrir
merkisberar hverfi enn, svo að þeir geti fyllt
rúm þeirra og hrópað með rödd falsspámanns-
ins: Friður, friður, þegar Drottinn hafði ekki
talað um frið. Ég tárast ekki oft, en nú finn
ég, að augu mín blindast tárum, þau falla á
blaðið meðan ég skrifa. Það getur verið að
áður en langt um líði muni engar spár heyr-
ast meðal okkar, og að röddin, sem haldið
hefur fólkinu vakandi, trufli ekki framar hold-
legan svefn þess.“ Test. 5. b. bls. 77.
Er ekki kominn tími til, að við hættum að
hafa áhyggjur af því, hvað aðrir kunna að
hugsa um okkur, og að við segjum skilið við
f jarstæðukenndar útskýringar á spádómunum
og snúum við á hina fornu stigu? Heimurinn
þarfnast og við þörfnumst spádómsboðskapar
fremur en sálfræðilegs boðskapar á þessum
tímum. Heimurinn þarfnast frelsara fremur
en sálkönnuðar.
„Við stöndum á þröskuldi mikilla og alvar-
legra viðburða. Spádómarnir eru að uppfyll-
ast. Undarleg og viðburðarrík saga er skráð
í bækur himinsins. Heimur okkar er allur í
upplausn, styrjaldir geisa og stríðsfréttir ber-
ast. Þjóðirnar eru reiðar, og tími hinna dánu
er kominn og dóms þeirra. Viðburðirnir miða
allir að sama marki, degi Drottins, sem hraðar
sér mjög. Það lítur út fyrir, að eftir sé aðeins
eitt augnablik. En þó að þjóð hafi þegar risið
upp gegn þjóð og konungsríki gegn konungs-
ríki, er uppreisnin ekki alger. Ennþá er vind-
unum fljórum haldið í skefjum, þar til þjónar
Guðs hafa verið innsiglaðir á ennum þeirra.
Þá munu máttarvöld jarðarinnar safna sam-
an liðsafla til síðustu stórorrust.unnar.“ Testi-
monies, 6. b. bls. 14.
Þessar viðvaranir í sambandi við ásigkomu-
lag þjóðanna á hinum síðustu dögum, eru of
greinilegar til þess að hægt sé að leggja í þær
óeiginlega merkingu. Hér gefur lúðurinn skil-
merkilegt hljóð frá sér, og hver dirfist að
deyfa hljóm hans?
Þetta ískyggilega ástand þjóðanna eykur
aðeins á tækifæri okkar sem heildar til að láta
ljós okkar skína.
„Englar Guðs snerta við hjörtum manna og
samvizku þeirra, og einlægar sálir skelfast, er
þær sjá tákn tímanna í ringulreið þjóðanna.
Þeir spyrja sjálfa sig: „Hvar endar þetta?“
Meðan Guð og englar hans vinna að því að
vekja mannshjörtun, virðast þjónar Krists
vera sofandi. Það eru aðeins fáeinir, sem sam-
starfa með himneskum sendiboðum.“ Testi-
monies, 3. b. bls. 202.
Víglínur Guðs bama eru þegar skýrt mark-
aðar.
„Boð Drottins til þjóna hans er þetta: ,Kalla
þú af megni og drag ekki af! Hef upp raust
þína sem lúður og kunngjör lýð mínum mis-
gjörð þeirra og húsi Jakobs syndir þeirra.' —
Jes. 58, 1.
„Starf okkar á ekki að breytast í aðaldrátt-
um. Það á að standa eins greinilegt og aug-
ljóst og spádómarnir hafa gert það. Við eigum
ekki að gera neins konar bandalag við heim-
inn í von um að það yrði til þess, að meira
væri hægt að framkvæma. Guði mislíkar, ef
einhver hindrar framgang starfsins í þeim
greinum, sem hann hefur fyrir sett. Engin
grein sannleikans, sem gert hefur aðventfólk-
ið að því sem það er, á að veikjast. Við höfum
hinar fornu markalínur sannleikans, reynslu
og skyldu, og við eigum að verja meginreglur
okkar djarflega að heiminum ásjáandi." —
Testimonies, 6. b. bls. 17.
Eftirfarandi öðlast nýja merkingu fyrir
okkur:
„Hinir ógurlegu brunar og slys bæði á sjó
og landi, sem dunið hafa á okkur, eru sérstök
forsjón Guðs, viðvörun um það, sem koma
mun yfir heiminn. Guð vildi sýna manninum
mátt sinn til að kveikja eld í skurðgoðum
hans, sem vatn megnaði ekki að slökkva. Hinn
mikli ógurlegi eldur er skammt undan, þegar
öllum þessum fánýtu mannvirkjum verður
eytt í einni svipan.“ Testimonies, 4. b. bls. 49.
„Eftir því sem tíminn líður verður það stöð-