Heimili og skóli - 01.10.1946, Blaðsíða 5

HEIMILI OG SKÖLI
99
tímanna eru leikritin. Bæði er hér um
að ræða leikrit, sem skrifuð eru sér-
staklega fyrir barnatímana, og sömu-
leiðis sögur og ævintýri, sem sniðin
eru um og gerð að útvarpsleikjum. —
Oft em leikrit þessi langar syrpur (ser-
ies), þar seiíi hvert leikrit er sjálfstætt,
en sömu persónur eru í þeim öllum. —
Þannig eignast börnin marga góða
kunningja, og sumar þessara persóna
verða afar vinsælar, sérstaklega meðal
yngri barna.
Aðrir leikir eru eins konar fram-
haldssaga, oft all spennandi, enda ætl-
aðir eldri börnum.
Til ieikritanna er mjög vandað, eins
og raunar alls flutnin°s, 02; marora
uppsetninga minnist ég, sem voru
regluleg listaverk. — Þá er nokkuð af
ýmiss konar tónlist, en þau „pró-
gröm“ eru aldrei höfð löng né þung,
enda er tónlistin fremur notuð til að-
stoðar við aðra liði.
Það mætti Hka segja, að ýmis önnur
efni væru höfð tónlistinni til „aðstoð-
ar“ og þó væri líklega réttast að kalla
það samvinnu milli hinna ýmsu atriða
á dagskrá og tónlistarinnar, en sú sam-
vinna gefur hvoru tveggja, bæði efni
wog tónlist, rneira gildi en ella.
Of langt mál yrði að ræða hin fjöl-
mörgu efni og „prógröm", sem hér
koma til greina, en geta skal ég nokk-
urra til viðbótar.
Ymiss konar spurningatímar og
keppni milli hinna ýmsu landshluta,
þar sem börnin eru látin þekkja ýmis
hljóð, lög o. fl. þ. h., og látin svara
spurningum um ýmis efni, eru afar
vinsælir þættir. Þá eru dagskrárliðir
um náttúrufræðileg efni, einu sinni í
viku hugleiðing um kristileg efni,
þættir um ýmis þjóðfélagsmál og mál-
efni, sem ofarlega eru á baugi í það og
það skipti o. s. frv.
Einnig var flutningur á sígildum
kveðskap, sem vakti sérstaka athygli
mína, þ. e. a. s. ekki kvæðin sjálf, held-
ur hitt, hvernig farið var að því að
láta börnin hlusta á fremur þungt
efni, hve ljúffengt það varð í meðferð
listamannanna.
Það, sem forstjórinn átti við með
„því bezta, sem völ er á“, er í raun
réttri ekki efnið sjálft, lreldur meðferð
þess. Það þýðir ekki endilega eitthvað
há-klassiskt, því að frá því er oft lang-
ur vegur. — Að sjálfsögðu er oft á borð
borið margt sígilt verk, sem ætla mætti
að væri nokkuð torskilið og þungt fyr-
ir hinn unga hlustanda, en það er
framreitt á svo ljúffengan hátt, að það
biður viðkomandi að hlusta á sig.
í þessum „heyri-kræsingum“ myndi
það svara til ábætis eins, er ég minnist
frá bernsku minni og nefndur var:
„Þú getur ekki látið mig vera.“ —
Heldur ekki er kennsla aðalmark-
mið barnatímanna. Þar vinnur skóla-
útvarpið geysi merkilegt starf.
Hlutverk þeirra og takmark er að
vera skemmtiútvarp, fræðandi af og
til, en öll áherzla er lögð á að þroska
smekk hlustandans, kenna honum að
lilusta og gera greinarmun á góðum
flutningi og lélegum.
Það vakti athygli mína, að varla
nokkru sinni eru börn látin skemmta
í þáttum þessum, og hafði ég eitt sinn
orð á því við leikstjóra nokkurn.
Hann sagði mér, að sú skoðun væri
almennt ríkjandi nú orðið, að börn