Heimili og skóli - 01.10.1946, Blaðsíða 6

100
HEIMILI OG SKÓLl
HANNES J. MAGNÚSSON:
Dómur lág
Fyrir nokkrum árum var ég að tala
við stúlku eina í bekknum mínum.
Það var tólf ára bekkur og nokkuð
misjafn að námsgáfum. Ég var víst
eitthvað að uppörva litlu stúlkuna og
stappa í hana stálinu með að herða sig
nú við námið. En þá fékk ég þetta
svar, sem ég man æ síðan: „Það þýðir
ekki, ég verð alltaf neðst.“ Og nokkur
tár hrundu niður á bókina hennar um
leið. Það var svo mikill sársauki í þess-
ætti ekki að nota til þessa, nema um af-
burða hæfileika væri að ræða.
Það sjónarmið er afar skiljanlegt og
auðsætt, þegar um útvarp er að ræða,
því að barn eða óþroskaður unglingur
er af eðlilegum ástæðum ekki jafnfær
fullorðnum til skilnings og flutnings
á efnum, sem oft eru æði vandasöm.
Þó eru hér á undantekningar, t. d. í
spurningatímum, keppni o. þ. h. og
eins ef um söng eða hæfni í hljóðfæra-
leik er að ræða.
Margt mætti fleira segja um barna-
tíma B. B. C., en ég læt hér staðar
numið.
Ég á margar góðar minningar frá
dvöl minni hjá B. B. C., og mörgum
góðum körlum og konum á ég mikið
að þakka fyrir aðstoð og hjálp, og þá
einnig íslenzka ríkisútvarpinu, sem
gaf mér meðmælabréf í veganesti að
heiman og kynnti mig fyrir hinni
gagnmerku og glæsilegu stofnun, sem
nefnd er B. B. C.
u talnanna.
urn orðum, að ég fann á svipstundu,
að hér stóð skólinn frammi fyrir miklu
og viðkvæmu vandamáli. Hvernig á
að fara með þessi börn, er ekki geta
með nokkru móti fylgzt með öðrum
börnum, sem eru í meðallagi og þar
fyrir ofan? Er það ekki of þung byrði,
sem á þau er lögð, að verða nálega á
hverjum einasta degi að auglýsa van-
mátt sinn frammi fyrir bekkjarsystkin-
um sínum og kennaranum?
Eftirbátunum, sem við þekkjum í
öllum skólum, má skipta í tvo flokka.
í öðrum flokknum eru börn upp og
ofan að námsgáfum, sem hafa það sam-
eiginlegt, að þeim leiðist allt nám og
kasta alltaf til þess höndunum. Þau
reyna að gera það minnsta, sem þau
sjá sér fært að gera, og eru að skyldu-
rækni og iðni fyrir neðan meðallag.
Afleiðingin verður svo sú, að börn
þessi dragast aftur úr, fá lágar eink-
unnir á öllum prófum, en taka sér það
ekkert sérstaklega nærri. Þessi börn
eru dragbítir í bekkjum sínum, og
kennarar hafa af þeim áhyggjur og*
erfiðleika. Oft hafa þessi börn alizt
upp við lítinn aga á heimilum sínum,
þótt svo sé ekki álltaf, og hafa því lítt
vanizt á að gera það, sem þeim var
ekki að skapi..
í hinum hópnum eru svo seinþroska
og vangefnu börnin, sem ekki geta
lært, hversu mikla iðni og alúð sem
þau sýna við nám sitt. Þetta eru börn-
in, sem kvíða fyrir öllum prófum og