Læknaneminn - 01.12.1968, Qupperneq 15

LÆKNANEMINN
15
hefur enn vissa kosti fram yfir
önnur ráð. Hafa ber í huga, að um
margar tegundir hetta er að ræða.
Hettur sem eingöngu eru settar á
leghálsinn hafa gefizt mjög mis-
jafnlega. Konurnar geta ekki sett
þær upp sjálfar, nema þær hafi
sérstaka kunnáttu til að bera. Al-
gengustu og jafnframt öruggustu
gerðir hetta, eru þær, sem liggja
eftir endilöngum leggöngunum, ná
aftur fyrir leghálsinn og skorðast
á bak við nárabogann að framan.
Algert skilyrði er hér, að hettan
sé rétt prófuð í byrjun, annars gef-
ur hún ekki fullnægjandi öryggi.
Þegar stærð hettu er mæld, eru
gjarnan notaðir prófhringir úr
gúrnmíi, sem gefa upp nákvæmlega
þá stærð, sem konunni hentar. Ef
hettan reynist of stór, veldur hún
óþægindum, ef hún er of lítil,
veitir hún mjög takmarkað öryggi.
Rétt stærð er sú sem skorðast
hæfilega þétt á bak við nárabog-
ann. Ávallt skal konan nota krem
með hettunni, sem verkar lamandi
á sæðisfrumurnar. Konan skal
ávallt hafa hettuna uppi a.m.k.
6-8 klst. eftir coitus.
Helztu ástæður fyrir því, að
hetta mistekst, eru einmitt þær
áðurnefndu: Krem hefur ekki ver-
ið notað með, eða a.m.k. ekki full-
nægjandi, hettan hefur verið tek-
in of fljótt eftir coitus eða hettan
hefur alls ekki verið af réttri
stærð.
Konum, sem vanizt hafa hettu,
líkar yfirleitt vel við hana, og vilja
margar alls ekki skipta á henni og
á öðrum og nýrri ráðum. Hettan
veldur nálega engri ertingu. Er
hún því enn eitt bezta ráðið, sem
gefa má ungum konum, sem ekki
hafa eignazt börn, þeim konum,
sem ekki þola pilluna eða talið er
rétt að hvíli sig á henni um tíma,
og þeim konum, sem lykkjan ekki
hæfir einhverra hluta vegna.
Þótt Islendingar séu meðal
þeirra fáu þjóða heims, sem þarfn-
ast mikillar fólksfjölgunar í landi
sínu, verður að telja að ekki sé
rétt að byggja þá fólksfjölgun á
mistökum í fjölskylduáætlunum.
Sjálfsagt þykir, að læknar og aðr-
ir, sem sérkunnáttu hafa til að
bera í þessum málum, veiti fólld
þá fræðslu, sem nauðsynleg er,
bæði á þessu sviði sem öðrum.
Verði grein þessi læknanemum til
einhverrar glöggminar, svo að þeir
megi betur öðrum ráð gefa til
notkunar frjóvgunarvarna, er til-
gangi hennar náð.
#
Óvinaherinn hafði hertekið landið og hermennirnir óðu um og sýndu
enga vægð, hvorki dauðu né lifandi. Nokkrir hermenn komu að nunnu-
klaustri og brutu upp hliðið. Nunnurnar köstuðu sér, skelfingu lostnar,
á kné og hrópuðu: „Gerið við okkur, hvað sem þið viljið, en hlífið
priorinnunni."
Þær höfðu varla sleppt orðinu, þegar prioiinnan kallaði: „Þegið þið,
stúlkur, strið er stríð.“
#
Ég hef dálitlar áhyggjur, læknir, ég er orðinn ástfanginn af hrossi.
Hrossi? Hvemig hrossi?
Heiðhrossi, í hesthúsinu mínu.
Hesti eða meri?
Hver and....... er þetta maöur, meri auðvitað. Heldur þú að ég sé
eitthvað skrýtinn?