Læknaneminn - 01.12.1968, Qupperneq 59

LÆKNANEMINN
59
Fundur í F.L. 16. okt. 1968.
Fundurinn var haldinn til að kynna
nýliðum í deildinni starfsemi Félags
læknanema og námið í deildinni.
Formaður, Edda Björnsdóttir, setti
fundinn og ræddi síðan um ráðgjafa-
kerfi félagsins, en samkvæmt því má
hver fyrsta árs nemandi leita til til-
tekins mið- cða síðasta hluta nemanda
um holl ráð og stuðning í náminu. Edda
drap einnig á líf og starf í deildinni, gaf
nýliðum mörg góð ráð og hvatti þá til
þátttöku I starfsemi félagsins.
Guðmundur Þorgeirsson úr kennslu-
málanefnd tók næstur til máls og ræddi
um fyrsta hluta námsins, og síðan talaði
Kristján T. Ragnarsson um námið í
mið- og síðasta hluta.
Sigmundur Sigfússon, formaður
kennslumálanefndar, talaði síðan um
fyrirhugaðar breytingar á dcilöarskip-
an, kosti þeirra og galla, og dró að lok-
um upp stundaskrá fyrsta árs, eins og
hún verður samkvæmt hinni nýju
reglugerð.
Síðan var gert fundarhlé, en eftir það
kynnti Sigurður Þorgrímsson, stúd-
entaskiptastjóri, stúdentaskipti og Þór-
arinn Arnórsson, ráðningastjóri, skýrði
frá störfum ráðningastjóra. Að lokum
kynnti Vigfús Þorsteinsson, ritstjóri,
Læknanemann og hvatti menn til að
kaupa Ijósprentaða útgáfu blaðsins.
Síðasta verkefni fundarins var að
kjósa 2 fulltrúa í fulltrúaráð félagsins,
og voru þau Guðlaug Jóhannsdóttir, 1.
ár, og Vidar Toreid, 2. ár, kosin.
Fundarmenn voru 30—40 talsins, flest-
ir fyrsta árs nemendur.
Fundur í F.L. 14. nóv. 1968.
Fundarefni: Líffræði Islendinga.
Ræðumaður: Próf. Jón Steffensen.
Formaður félagsins setti fundinn og
bauð ræðumann velkominn og kynnti
hann og gat ýmissa vísindastarfa hans.
Jón Steffensen tók síðan til máls og
ræddi um helztu liffræðirannsóknir, sem
gerðar hafa verið á Islendingum, eink-
um til að athuga líffræðilegan mun
þeirra fyrr og nú og skyldleika þeirra
við Norðmenn og Ira. Sagði ræðumað-
ur, að helzt hefði verið beitt rann-
sóknum á blóðflokkum og beinum og
sögulegum rannsóknum.
Sögulegar heimildir benda til þess,
að flestir landnámsmenn hafi verið af
norskum ættum, en nokkrir af írskum.
Blóðflokkarannsóknir sýna, að A-
fiokkurinn er algengastur meðal lang-
flestra Evrópuþjóða, en næstur er O-
flokkurinn.
Meðal Islendinga, Ira, Kelta og Baska
er O-flokkurinn algengastur og A-flokk-
urinn næstur.
Ætla má, að blóðflokkaskipan hafi
verið nálega óbreytt meðal Islendinga
frá landnámsöld vegna lítillar blöndun-
ar, og ættu samkvæmt þvi um 67 % land-
námsmanna að hafa verið Irar eða Skot-
ar, en próf. Steffensen taldi það of háa
hundraðstölu.
Beinarannsóknirnar eru t. d. fólgnar
í því að rannsaka tíðni bcingadda og
-garða á efri og neðri kjálkum (torus
palatinus og torus mandibularis) og
einnig í lengdarmælingum beina.
Alitið er, að garðarnir og gaddarnir
séu arfgengir. Þeir eru algengastir í N-
Evrópu, þar sem að mestu leyti var
lifað á dýrafæðu, og mest ber á þeim
hér, þegar minnst var um korninnflutn-
ing. Annar garðurinn er algengastur
meða.1 Norðmanna, en hinn meðal Ira
og lítil hjálp er að þeim í rannsóknum
á uppruna Islendinga.
Lengdarmælingar beina sýna, að með-
alhæð landsmanna var mest að fornu