Ferðir - 01.05.1990, Qupperneq 6

6
1-' K R Ð 1 R
A Urdarhálsi. Vörubíllinn kemst ekki lengra og farangitr er borínn af honum
og settur í jeppana. (Ljósm.: Jón Sigurgeirsson.)
um, skíðum og bensíni svo aðeins var rúm fyrir einn farþcga sem var
Ólafur Jónsson ráðunautur. Báðir vorum við vanir fjaRaferðum og *
kunnugir öðrum fremur á öræfunum.
Klukkan fimm að morgni var lagt at' stað úr Reykjahlíð, veður var
kyrrt og aðeins snjóföl á jörð. I Herðubreiðarlindum var tafið og tók
ég þar saman allstórt knippi af feiskjuðum hvannan jólum og batt á
jeppann.
Á leiðinni inn að Dyngjujökli var nokkrunt sinnum um daginn
kastað niður til okkar orðsendingum úr flugvélum og vissum við því
nokkurnveginn hvað var að gerast í björgunarstarfinu. Skíðaflugvél-
in kom á slysstaðinn og átti að fljúga heim með fólkið, cn þó vorum
við beðnir að halda áfram að Geysisflakinu og að þar fengjum við að
vita erindið.
Við heyrðum tilkynnt í útvarpinu að þeim sent um slysstaðinn
ættu leið væri óheimilt að hnýsast nokkuð í flugvélarflakið. Ef vissa
fengist fyrir því að búið væri að bjarga áhöfninni af jöklinum ákváð-
um við að snúa strax við heim á leið og láta hverja þá sem kynnu að >
bera að garði á Bárðarbungu, gramsa í dóti eftir vild.
Síðar fréttum við að flugtak björgunarvélarinnar hefði mistckist
og fólkiö biöi komu okkar. Við svokallaðan Uröarháls urðu tafir.
Þar er bratt og grýtt og hafði ekki verið ekið áður. Vörubíllinn var