Ferðir - 01.05.1990, Síða 14

14
I' li li Ð I H
þeir Þórarinn hefðu bcðið eftir flugvélinni sem koma átti meö skíðin
og ferðabúnaðinn fram í myrkur cn þá var stilling þeirra þrotin. Þeir
brunuðu af stað á skíðum stnum harðtroöna slóðina en flugmennirn-
ir hlupu á el'tir i bhmkskóm. Fljótt hcfðu þeir farið aö sýna þreytu-
merki og var þá reynt að sctja þá á skíði en bjargaði lítl. þeir höfðu
gefist upp á miðri leið. Þorsteinn tók það ráð að hlaupa eftir hjálp cn
Þórarinn beið hjá flugmönnunum. Ekkert var þeim til skjóls hvað þá
til matar eöa drykkjar og frost trúlega 12-15 stig.
Hugsið ykkur mann aleinan í svarta náttmyrkri og þoku hingt inn
á Vatnajökli, þessari rúmlega 8000 ferkílómetra fannbreiðu, æðandi
áfram á skíðum eftir slóð sem hann alls ckki sér. Ef hann tapar henni
lendir hann citthvað út í buskann og þá eru mörg mannslíf í veöi.
Þorsteinn hafði víst ckki tíma til hcilabrota en honum tókst að
fylgja slóðinni ofan í gryfjuna setn ætluð hafði vcriö til náttstaðar
fyrir okkur.
Björgunarmenn voru nú strax scndir til baka með sleðann og
Ijósið. cn við mjökuðum okkur áfram í myrkrinu að Kistufelli og
komumst þá upp úr þokunni, í veröld scm ljómaði af stjörnum og
norðurljósum.
Ingigerður var hughraust og kvaðst gcta gengið yfir fellið. Þaö var
þæfingsfæri og fórum við rnjög hægt og með hvíldum. Menn voru
kátir og höfðu gamanmál á vörum. Þegar tók að halla undan og sjá
niður í upplýsta tjaldborgina hraðaði ég för, sat á skíðunum og lét
þau renna. Þá var klukkan 3 og réttur sólarhringur liðinn frá því ég
gróf cftir vatninu í morgunkaffið. Það voru strax sendir menn upp á
jökul til hjálpar margncfndum flugmönnum og kl. 7 um morguninn
voru allir komnir í tjaldstað nema Shefferhundurinn. hann tók eng-
um ráðum, en virtist heldur kjósa að spangóla við gröf kynbræðra
sinna á Bárðarbungu. Lcngst allra í jökulgöngunni var Þórarinn
Björnsson, 28 klst. Þótt hann hefði ekki drcgið þyngslahlass verður
þetta að teljast til afreka og köld hefur biðin verið og tvísýnt um
endalok hennar hjá flugmönnunum örmagna.
I tjöldum sunnanmanna nutu víst fleiri en éggóðrar móttöku með
heitum mat og drykk í lítratali. Þeir höfðu tæki og búnað fram yfir
okkur norðanmenn.
En það var Iítill friður til hvíldar í Kistufellsborg þessa nótt, bílar
hriktu í gangi og tal, köll og traðk féll ekki niður til morguns. Veður
var kalt en bjart og því var snemma búið til heimferðar. Akveðið var
af stjórn Loftleiða að senda flugvélar eftir áhöfninni og var eitthvað