Ferðir - 01.05.1990, Síða 18

18
i- ]•: ií D i ií
væri til ferðar í skyndi. Veðurútlitið seinnipart nætur við Kistufell
var svo slæmt að ckki var búist við nema tilraunagöngu inn á jökul
og því flcst sem til björgunar og öryggis hcyrði skilið eftir í tjöldun-
um.
Pað var undarlega lítið t'logið af íslcnskum flugvclunt, okkur til
liðsinnis þennan dttg. Aðcins cin. sú scm flaug yfir okkur á fimmta
tíma göngunnar sem t’yrr segir.
Pað var sjáanlcgt þcgar á slysstað var komið að ekkert mátti útaf
bertt í bakaleið ef vel átti að fara. Við settum traust okkttr á
amerískar flugvélar sem sífellt voru á svcinti yfir jöklinum og munu
flugmenn þcirra hafa staðið í talsambandi við landa sína í björgun-
arvclin ni.
Hvernig stóð á að þeir brugðust svo trausti okkar og höfðu næst-
um stcfnt öllu í voða, skiluðu ckki hjálparbciðni til Kistufcllsbúa,
drykkjarbeiðni afgreidd sem áður er sagt og síðast láta okkar menn.
Porstein og Pórarinn bíða árangurslaust til myrkurs við björgunar-
flugvélina og þeim með því stcfnt í lífshættu ásamt flugmönnunum
sjálfum.
Ekki hefði það veriö góður kostur fyrir sleðamenn og flugfrcyjuna
að hafa náttstað í snjóhúsi á jöklinum eins og þó kom til tnála. Flest-
ir vorum við blautir í fætur því skíðaskór þeirra tíma þoldu ekki
svona langa stöðu á klaka sem á skíðin hlóðst, sólarnir urðu gegn-
blautir. Fatnaður okkar var orðinn rakur af svita og ekki nógu
skjólgóður til langrar dvalar. Ingigerður flugfreyja var þcgar búin að
líða það af kulda og hörmungum að ekki var á bætandi, en hamingj-
an var með og því endaði jökulgangan vel, allar frásagnir eru eins og
skemmtileg skáldsaga, sem endar vel.