Stuðlaberg - 01.11.2021, Blaðsíða 11

STUÐLABERG 2/2021 11
Og svo gerði hann limru:
Þau kjörseðla settu í kassa,
sem kjörstjórnin átti að passa.
Með brosin á brá,
þau brugðu sér frá
og eftir sér læstu með Assa.
Hafsteinn Reykjalín Jóhannesson vélfræð-
ingur vill fara að öllu með gát:
Stjórnin áfram stendur naum,
styrkur er þó nokkur.
Henni skulum gefa gaum,
gæta vel að okkur.
Samúel Þorsteinsson, brunavörður á Akra-
nesi, yrkir dýrt:
Erfitt mjög valið, illa svo talið,
ógilt var kosningaskjalið. 
Upphófst þá hjalið, endalaust malið,
atkvæði mitt virðist falið.
Helga Guðný Kristjánsdóttir, bóndi í Botni
í Súgandafirði, yrkir langhendu:
Kosninganna klúðrið mesta
kostar einhvern stólinn sinn.
Hreppa nærri hnossið besta
en hrasa ‒ þá fer næsti inn.
Við endum á tveimur skemmtilegum
vísum eftir Sævar Sigurgeirsson, texta- og
hugmyndasmið:
Enginn veit hvert fylgið fer
þótt fréttir lesi.
Bylur hátt því botninn er
í Borgarnesi. 
Og hann spyr: Er þetta hringhenda ... eða
þinghenda?
Telur binginn, aftur, Ingi,
allt í hringi fer.
Inn á þing og út af þingi
ýmsir stinga sér. 
Hagyrðingar fá mínar bestu þakkir fyrir vel
gerðar og skemmtilegar vísur.
RIA.
Ljóðperla úr gamalli bók
Árið 1965 kom út bókin Næturljóð eftir
Sigurð Anton Friðþjófsson sem fæddur
var í Selvík á Árskógsströnd 1942 og starf-
aði lengst af sem sjómaður. Hann lést árið
1980, tæplega þrjátíu og átta ára gamall.
Í bókinni eru margar perlur en mesta
athygli vakti þó kvæði sem ber heitið
Nótt í erlendri borg:
Um myrk og malbikuð stræti.
mannanna sporin liggja,
arka um gangstéttir glaðir
gefendur, aðrir þiggja.
Skilding er fleygt að fótum
fólks sem ölmusu biður.
Sífellt í eyrum ymur
umferðar þungur niður.
Geng ég til krár að kveldi,
kneyfa af dýrum vínum.
Klingjandi glasaglaumur
glymur í eyrum mínum.
Sé ég hvar sífellt er haldinn
siðurinn ævaforni.
Konan sem blíðuna býður,
bíður á næsta horni.
Í upphafi lífs var okkur
æviþráðurinn gefinn.
Hennar var lífsþráður líka
lagður í sama vefinn.
Flestum er gjarnt að grípa
grjótið og aðra lasta.
Sá þeirra er syndlaus reynist
sjálfur má fyrstur kasta.
Á hennar auðnuleysi
okkur til gamans verða?
Hún, sem bíður við hornið
og hlustar til mannaferða,
er atvik frá köldu kveldi,
konan sem allir gleyma.
En myrk og malbikuð stræti
minningu hennar geyma.