Úrval - 01.03.1967, Blaðsíða 73

Að segja börnum sögur
Er það að týnast niður?
Eftir Harriet D. Pennington.
örnum þykir afar gam-
an að heyra sögur, og
allir ættu að geta lært
þessa list. Ekki er þörf
á að sagan sé ný, hafi
aldrei fyrr verið sögð, miklu er
meira um vert hvernig hún er sögð.
Chaucer og Shakespeare tóku efni-
viðinn í sögur sínar úr þjóðsögum
og helgisögum, eða þeir notuðu
sagnfræðilegar heimildir, og slíkt
hið sama gætir þú gert.
Þú gætir gert sem þeir og endur-
sagt sögurnar af köppum fortíðar-
innar, Odysseifi, Hróa hetti, Don
Quixote og öðrum. Sögur sem börn-
um finnast of strembnar að lesa,
geta orðið þeim miklu viðráðanlegri
í munnlegri frásögn. Ég tók eftir
þessu einu sinni í sumardvöl í tjaldi,
þegar ég var að lesa Moby Dick,
Þessi bók. með svo erfiðri setningar-
skipun, þar sem hver aukasetning
rekur aðra, er börnum alls ekki
hent, og jafnvel ekki fullorðnum
heldur, en yngsti hlustandinn var
ákaflega spenntur yfir frásögninni
af leitinni að hvíta hvalnum, og bar-
áttunni við hann. Þegar ég segi
börnum sögur, gleður það mig að
finna hve vel þau fylgjast með og
hvað þeim þykir gaman, og jafn-
framt minnist ég bernsku minnar.
En sú uppspretta frásagna, sem
enginn kann betri skil á en þú sjálf-
ur, það eru endurminningar þínar
úr bernsku. Börnum veitist erfitt að
trúa því að fullorðinn maður hafi
nokkru sinni verið lítill og ósjálf-
bjarga eins og þau. Þau ákilja betur
Parents Magazine
71