Goðasteinn - 01.09.1970, Blaðsíða 37

þorra og þrettánda, en hleypt var til á Þorláksmessu, dagvíst.
Þessi umræddi hrútur var hafður í eldhúsinu á Hala á vetrin.
Um og eftir sumarmál 1906 viðraði fremur vel, þó síðar kóinaði.
Voru því ær farnar að fara frá húsi upp úr sumarmálunum. I
sama mund var hrússa sleppt úr eldhúsinu. Hann var því búinn
að vera um viku úti og kominn til fjalla, þegar ofviðrið mikla
skall á um mánaðamótin apríl og maí. Kvöldið fyrir veðrið, í
blíðskaparveðri, kemur hrússi að eldhúsdyrunum og jarmar hátt.
Mamma sagði við föður minn, að nú væri hrúturinn kominn, eitt-
hvað slæmt mundi leggjast í hann. Ekki hélt pabbi að það gæti
verið í þessari blíðu. Mamma hélt, að ekki væri lengi að skipast
veður í lofti. En hvort scm pabbi og mamma ræddu þetta lengur
eða skemur, varð það úr, að hrússi var látinn á básinn sinn, og
honum var gefin væn tugga. Um nóttina, útúr miðnætti, skall á
ofviðri, eitt það mesta, sem þálifandi menn mundu. Afleiðingar
bess urðu margvíslegar en ekki getið um þær hér.
Ekki man ég eftir afkvæmum hrússa utan einni á. Hún var
hvít á lit, ullarstutt, með miklum brúska, líktist föðurömmu sinni
á vöxt og í öllum hreyfingum. Þessi ær hét Brekkukolla, og var
fært frá henni, en aldrei var hún þó í kvíum. Hún sótti hátt upp
í brekkur og jafnvel í neðstu rákir í klettunum. Benedikt afi ráð-
lagði okkur strákunum að tálga neðan úr klaufunum á henni, við
það yrði hún sárfætt og sækti ekki eins upp í skriður. Þetta gerð-
um við, en lítið held ég hún hafi orðið þægari við það.
Af afkvæmum Brekkukollu man ég eftir tveim sauðum. Kom
fram í þeim forystucðli, sem í ættinni var. Skal nú í stuttu máli
sagt frá forystu þessara sauða:
Veturinn 1917 gekk nokkuð harkalega í garð. Það mun hafa
verið um hálfan mánuð af vetri, að stórsnjó gerði, að mestu
jafnfallinn. Fénaður var inn um öll fjöll, þegar snjóaði, af því
tíð hafði verið góð áður. Þegar þetta gerðist, var sauðaeign víða
orðin nokkur. Sauðirnir voru góðir með að smala sér til, þegar
snjóaði. Eins var í þetta sinn. Á Breiðabólstaðarbæjum, Breiða-
bólstað, Hala og Gcrði, var sauðaeign talsverð. Gengu sauðirnir
og fleira fé af bæjunum í Staðarfjalli. Þangað er nærri tveggja
tíma gangur, þegar auð er jörð. Þarna átti líka fé bóndinn í Upp-
Goðasteinn
35