Goðasteinn - 01.09.1970, Page 53

Góðar hafðir þú gáfur af guði þegið.
Áhugans augljóst var merki.
Eigi var á liði legið
að láta það sjást í verki.
Ungan þig seiddi útþrá sterk,
fýsti þig frjósöm lönd að líta,
meiri og voldugri mannaverk
en átt gat eyjan þín hvíta.
Þeirri þrá þú fékkst svalað,
leiztu Vínland hið væna.
Um farsæld cg yndi fátt var talað.
í austri vakti eyjan græna.
Man ég harm þinn í hlýju ljóði,
að heiman barst „helfregnin sára:“
„Móðir okkar dáin.“ mælt var í hljóði.
Margra það megnaði tára.
Aftur þig seiddi ættarstorð,
„Brúðurin blárra fjalla.“
Bauð þér að sitja sitt við borð,
sveipað dúkinum mjalla.
Greiddi veg þinn sá, er veröld skóp.
veitti þér gjafir ei fáar.
Áttir þú vandaðan vinahóp,
vonir fagrar og háar.
Ljóðræn var sál þín, listavin.
Lagið og undirspilið
skapaði lífið, því skúr og skin
skiptist um árabilið.
Goðasteinn
51