Goðasteinn - 01.09.1970, Blaðsíða 68

og þægir hestar, sem tamdir vóru svo ungir. Flestir þóttust vel
ríðandi, og margir, sem annars vóru hestasárir - sem kallað var
- tímdu að reyna hestana þennan dag og eins að leyfa hjúum
sínum að gera það. Vitanlega lék á ýmsu, hvað vóru gæðingar
í raun og veru eða ekki, en víða vóru ágætir hestar, snillings-
hestar, sem mikið yndi var á að horfa, hvað þá að sitja. Margir
kunnu þá vel að sitja á hesti og taka hjá honum það, sem hann
átti til. Jafnvel sumar konurnar, sem þá riðu allar í söðlum,
teygðu gæðinga sína á skeiði eins og tamningamenn, er í hnökk-
um sátu.
Ég minnist margra slíkra réttadagsmorgna, þegar fólkið kom
hvaðanæva. Hvert sem litið var, blöstu við hópar ríðandi fólks,
állir að flýta sér, enda þurrlent þarna og götur greiðar, og vitað
að dagurinn yrði fljótur að líða. Þarna yrði margt að sjá og
heyra. Hver hafði sín áhugamál, sínar yndisóskir til dagsins. Hið
annars fábreytta líf breyttist þennan dag í frumleik og fjölbreytni.
Menn höfðu margskonar erindi að reka í réttunum. Fyrst og
fremst vóru bændur og vinnumenn að hirða féð, kepptust við
að draga. Nokkrar konur höfðu að reglu að draga í réttunum,
en yfirleitt var kvenfólkið við söng og dans. Spilað var á harmon-
iku, og þótti unglingum - og enda fleirum - mikið til þess koma.
Gaman að standa hjá spilaranum og hlusta á þennan fasta takt
og fögru hljóð.
Þarna var stór, margfaldur mannhringur með dálitlu opnu
svæði í miðju fyrir dansfólkið. Margir vóru hreyfir af víni, fáir
fullir og lítið um slagsmál. Ef mönnum ætlaði að sinnast, vóru
þeir aðskildir og óróamanna gætt, að þeir næðu ekki saman. Kven-
fólk drakk aldrei, bragðaði ekki vín, enda varla annað vín með
í förum en brennivín eða útþynntur spíritus. . var því lítið freist-
andi kvennadrykkur.
Þar sem svona margir komu saman, var sérstaklega hentugt
að finna menn að máli og útrétta það, sem fyrir lá. Húsfreyjur
réðu vinnukonur og vetrarstúlkur, bændur vinnumcnn eða hand-
verksmenn til sérstakra hluta. Menn verzluðu með fénað eftir
því sem á stóð og þénaði. Menn höfðu hestakaup, kúakaup, hrúta-
kaup og jarðakaup og hvað annað, sem einn gat bætt með ann-
66
Goðasteinn