Goðasteinn - 01.09.1970, Qupperneq 79

náttúru þess. Nýtt landnám verndar og ræktunar er hafið og
getur sú landnámsöld orðið fullt svo merk sem hin fyrri.
Það er sérstakt gleðiefni að einmitt ungmennafélagar, vaxtar-
broddur þjóðarinnar, skuli hafa tekið forystuna í þessum efn-
um og fengið sífellt fleiri til fylgis við sig, svo að nú hafa verið
stofnuð landssamtök um náttúruvernd. Verkefnið er mikið og
fjölþætt. Græða þarf upp örfoka landflæmi, hefta uppblástur og
eyðingu, stórauka ræktun til beitar, efla skógrækt og lagfæra alla
umgengni við landið í byggð og óbyggð.
Ekki lcikur það á tveim tungum, að landverndar- og ræktunar-
störf koma landinu að miklu og skjótu gagni. Vera má þó að
sumum okkar virðist lítið miða í áttina. En þess ber að gæta, að
verkcfnið er risavaxið og árangurinn sýnist því stundum hverf-
andi lítill miðað við allt það, sem ógert er. Aðalatriðið er því að
láta ekki hugfallast, þótt fjallið sýnist hátt, sem kiífa þarf, heldui
halda áfram og stefna sífellt í rétta átt. Landverndin er stór-
merk og nytsamleg fyrir landið okkar og munar um hvert hand-
tak, sem gert er til góðs. En hún er samt ekki síður mikilvæg fyrir
fólkið. Landverndarhugsjónin vekur almennan áhuga á að fegra
og bæta landið. Hún virkjar hugsun og orku fjölda manna í þágu
góðs og þjóðlegs málefnis. Jafnframt því sem fólkið ræktar land-
ið, ræktar það einnig hugarfar sitt og gott viðhorf til umhverfis
síns.
Það mun staðreynd, að hið þjóðlega viðhorf hcfur stundum
verið næsta óljóst með okkur og veitir því sízt af að skerpa það
nokkuð. Á síðustu tímum hefur margt nýtt komið til, er beinir
athygli margra fremur út á við heldur en inn á við, að minnsta
kosti í bili. Einnig kemur það fyrir að hismið sé svo fyrirferðar-
mikið að ýmsum reynist erfitt að finna kjarnann. ísland var um
aldir harla einangrað og langt frá öðrum þjóðum. Á því hefur
orðið gjörbreyting og nú er ekki Iengur um neina einangrun að
ræða í Iandi okkar. Ymsum stendur kannske stuggur af því hversu
erlendu áhrifin flæða yfir landið og þjóðina úr öllum áttum, því
að segja má að við búum á krossgötum. Víst er það svo að vind-
ar blása til okkar frá umheiminum og verður því ekki breytt.
Rótgróið þjóðfélag með forna og djúpstæða menningu býður eng-
Goðasteinn
77