Goðasteinn - 01.09.1972, Qupperneq 37

Við sængurstokkinn sat oft minn,
sveipuð lokkum fríðum.
Sömu tryggðar hef ég notið hjá Jónínu og Jódísi. Axlaböndin
notaði ég fram á fullorðinsár og hafði þau í miklum metum. Eitr
sinn gaf Jódís mér gimbrarlamb að haustlagi af fátækt sinni. Það
heppnaðist mjög vel, og mun ég eiga út af því tugi fjár. Jódís
dó í hárri elli, eftir að ég var orðinn bóndi í Dalseli. Oft hefur
mig iðrað þess, hvað ég sýndi henni litla ræktarsemi, þegar ég
var kominn í nágrenni við hana. Það var svo lítið, sem ég vék
henni, að það var víst lítið betra en ekki neitt. Fyrir tveimur
árum var ég svo mikill lánsmaður að leggja í og áræða, að
byggð yrði kapelia á Voðmúlastöðum. Gaf ég kapellunni þá
lítilsháttar gjöf til minningar um Jódísi, sem var mér önnur móðir
frá fæðingardegi mínum, alltaf söm og jöfn í tryggð og fyrir-
bænum. Móðir mín fór með mig á hverju hausti í orlof að Stein-
móðarbæ og Borgareyrum, en þar bjó þá Þórunn systir hennar
með manni sínum Guðleifi Guðmundssyni. Hún var tvígift. Fyrri
maður hennar var Símon bróðir Guðleifs, sem drukknaði í Steins-
holtsá haustið 1867, er hann var að fara til fjalls. Þau bjuggu í
Syðri-Rotum og áttu 5 börn í ómegð. Mönnum varð það minnis-
stætt, að Sporður, hestur Símonar, var meinstyggur, er leggja átti
við hann beizli heima í Rotum á fjallferðasunnudaginn. Hann var
lúspakur að eðlisfari, þrekmikill hestur og viljugur vel. Þórunni
kom dauðsfallið ekki á óvart, sagði sr. Birni í Holti erindi hans
að fyrra bragði, er hann kom daginn eftir til að tilkynna dauða
Símonar.
Við mæðginin áttum góða daga í orlofi okkar fyrir utan fljót.
Þórunn frænka veitti vel, þegar hún hafði eitthvað á milli hand-
anna. Hún hafði af því að segja, eins og fleiri, að þrengdist í
búi, þegar kom fram á vetur. Þau hjónin áttu lítið bú en fóru
vel með allar skepnur og höfðu góð not af sínu litla búi, því
unnið var af miklu kappi alla daga, eins og þá gerðist.
Eftir einu ævintýri man ég frá 9 ára aldri. Á nýársdag fór ég
fram á heiði með Þorsteini Jóngeirssyni, sem þá mun hafa verið
um tvítugt. Erindið var að líta eftir ánum um fengitímann. All-
mikill snjór var á jörðu, létt loft en mikið frost og lítill norðan-
Goðasteinn
35