Goðasteinn - 01.09.1972, Blaðsíða 51

vænlegar dætur. Með okkur hélst jafnan mikill vinskapur. Guð-
mundur Einarsson varð bóndi á Fit og var góður kunningi minn
tii æviloka. Lárus Bjarnason bóndi á Fitjarmýri og víðar var
tryggur og góður vinur minn alla tíð. Sama er að segja um Andrés
Pálsson, er lengi var bóndi í Berjaneskoti. Benóný lærði skósmíði
og stundaði hana lengi, rak á efri árum verzlun í Reykjavík. Jón
Stefánsson bjó lengi í Gerðakoti, flutti síðan til Vestmannaeyja.
Hann var heppnisformaður um margra ára skeið, maður rólyndur
og lífsglaður á hverju, sem gekk, drukknaði 1916.
Jón sonur Sighvats Árnasonar í Eyvindarholti var aldavinur
minn. Hann var lengi "bóndi í Efriholtum undir Eyjafjöllum, flutt-
ist þaðan til Vestmannaeyja og var þar bóksali. Hann dó þar í
hárri elli, var nokkur ár blindur. Marga ánægjustund átti ég með
Jóni Sighvatssyni, hinni elskulegu konu hans, Karólínu Kristínu
Oddsdóttur, og börnum þeirra. Kristín dóttir þeirra, kona Jóns
Waagfjörð bakarameistara í Vestmannaeyjum, var mjög hænd að
mér. Mun ég ekki hafa komið svo að Efriholtum, að ég gæfi
henni ekki eitthvað gott í lófann. Seinni part vetrar lá ég einu
sinni lengi rúmfastur. Var ég þá oft að setja saman vísur mér til
dægrastyttingar. Ég sendi Stínu minni þá nokkrar gamanvísur,
nefndi hana í gamni konuna mína. Þær eru nú líklega glataðar,
og er þar ekki skaði skeður. Ein þeirra loðir þó enn í minni mínu:
Allt tíminn mun sanna og senn fær það sýnt,
að saman við blundum á dýnum,
og kvendið hið unga mun klappa þá fínt
kinnum á unnusta sínum.
Sigurður Sigurðsson frá Barkarstöðum í Fljótshlíð og kona
hans, Margrét Sveinsdóttir frá Vörum í Garði, fluttu að Selja-
landi undir Eyjafjöllum vorið 1879. Um Svein föður Margrétar er
þessi formannsvísa:
Sveinn frá Vörum siglir heirn
súða röru dýri.
Á langri för um laxageim
leikur á hjörum stýri.
Goðasteinii
49