Goðasteinn - 01.09.1972, Blaðsíða 45

Jóngeir var iðjumaður mikill til lands og sjávar, rennismiður
dágóður. Hann ferðaðist mikið, stundaði nokkuð lækningar, eins
og faðir hans, og var oft sóttur til sjúkra. Bíld og blóðhorn notaði
hann oft þeim til heilsubótar og varð mörgum að góðu liði. Eitt
sinn var Jóngeir á ferð suður á Vatnslejrsuströnd og átti þá að
hafa kynnt sig með þessum hætti: ,,Ég heiti nokkuð einkennilegu
nafni, Jóngeir Jónsson. Sá Jón bjó í Hamragörðum undir Eyja-
fjöllum. Sá Jón var góður læknir, þó ekki kunni ég að vera það.
Þó er það sannmæli allra siðaðra manna í sveit minni, að ég hafi
skarpt vit samfara skýrri þekkingu, hug, þrek, djörfung, handlag
til að opna æð, þegar á liggur, setja á horn, og sömuleiðis set ég
pípu“. Auðvitað var þessi klausa að mestu tilbúningur samferða-
manna Jóngeirs og þá fyrst og fremst Sigurðar Jónssonar í Syðstu-
Mörk. Ungir menn á Merkurbæjum voru þá léttlyndir, Guðjón
Sigurðsson frá Aurgötu, Gunnar Björnsson frá Fitjamýri, Lúðvík
Ólafsson og fleiri.
Jóngeir og Gunnvör flosnuðu upp frá búskap sökum fátæktar og
heilsuleysis. Gunnvör átti að fá framfæri sitt af sveitinni. Hún
var mér alltaf góð og vinátta mikil með okkur. Við buðum hvort
öðru heim, er við áttum afmæli. Var þó aldursmunur mikill, lík-
lega yfir 60 ár. Ég heyrði oft um það talað, að niðurlæging væri
að lenda á sveitinni og gat ekki hugsað til þess, að vinkona mín
gengi þá götu. Gekkst ég þá fyrir því við þá bræður mína, Jón
og Ingvar, að við tækjum að okkur að gefa með Gunnvöru fullt
ársmeðlag, 60 krónur; skyldi ég borga helminginn en þeir sínar
15 krónurnar hvor. Gerði ég um þetta munnlegan samning við
Ólaf í Stóru-Mörk og varð hann allshugar feginn. Ég átti, er hér
var komið sögu, nokkrar kindur og bræður mínir um það bii
jafnmargar, samtals. En þetta sumar dó Gunnvör í ágústmánuði.
Hún fór því aldrei á sveitina, almáttugur Guð tók hana til sín
inn á lífsins og sælunnar land til látinna ástvina og vina.
Jón Kristinn blindi, var bróðir Jóngeirs, en systur hans voru
Hallbera, sem lengi var vinnukona í Eyvindarholti hjá Sighvati
Árnasyni og Ingveldur, sem giftist Magnúsi Magnússyni frá Fitjar-
mýri.
Jón varð blindur um 10 ára aldur með þeim hætti, að faðir
Godasteimi
43