Goðasteinn - 01.09.1972, Blaðsíða 55

Verzlun byrjaði ég í Dalseli 1905, í smáum stíl fyrst en færði
smátt og smátt út kvíarnar. Átti ég þá viðskiptavini í öllum ná-
grannahreppum í Rangárvallasýslu og batt traust vináttubönd við
marga þeirra. Nokkuð af vörum fékk ég utan af Eyrarbakka og
frá Reykjavík en þó langmest af sjó upp að Fjallasandi. Var oft
svalksamt við þá flutninga. Miklir erfiðleikar urðu á vegi allrar
verzlunar, er heimsstyrjöldin brauzt út 1914, og jukust, þegar á
hana leið. í aprílbyrjun 1917 leitaði sr. Jakob Ó. Lárusson í Holti
til mín og bað mig að fara til Reykjavíkur til þess að, fá
10.000,00 kr. lán til vörukaupa fyrir Fljótshlíðar, Austur-Landeyja-
og Eyjafjallahreppa og verja því til kaupa á nauðsynjavöru í
Reykjavík. Guðbrandur Magnússon, síðar forstjóri í Reykjavík,
hafði þá farið árangurslausa ferð suður í sama skyni. Sr. Jakob
var góður kunningi minn, þó oft kæmist í hart milli okkar út úr
stjórnmálum og verzlunarmálum. Hann var að eðlisfari sáttgjarn
og góður drengur, svo allt var gott milli okkar að þessu slepptu.
Sr. Jakob lagði svo fast að mér að fara þessa ferð, að ég lét
tilleiðast. Laugardaginn 14. aprtl lagði ég af stað til Reykjavíkur,
gisti fyrstu nóttina á Stórhólfshvoli hjá vinum mínum, Guðmundi
Guðfinnssyni lækni og konu hans frú Margréti Lárusdóttur, systut
sr. Jakobs í Holti, sem tóku mér tveimur höndum. Morguninn
eftir hélt ég áfram út að Kotströnd í Ölfusi. Kom ég þar undir
kvöid og ætlaði áfram út á Kolviðarhól. Brast þá á bylfýlingur,
svo Einar gamli afréð mér að leggja á fjallið undir nóttina. Tók
ég því fyrir að gista á Kotströnd. Ekki varð mér svefnsamt utn
nóttina fyrir barsmíð og látum innanbæjar, er hélzt allt til dags.
Blundaði ég nokkrum sinnum, er hik varð á höggum. Ætlaði ég
þetta draugagang í frekara lagi. Ég hafði orð á þessum óróa,
þegar ég kom á fætur. Var mér þá sagt, að hann stafaði af tveim-
ur hrútum, sem væru þar í kompu ekki fjærri. Háðu þeir bardaga
hverja nótt. Var heimafólkið orðið svo vant honum, að það svaf
í náðum.
Ég lagði snemma af stað frá Kotströnd. Var þá útsynnings-
bylur en ekki hart frost. Færð var mjög vond á köflum. Gekk
mér ferðin þó sæmilega. Ég var með tvo til reiðar, og hundur
fylgdi mér, hið mesta gersemi, tryggur og ratvís, sem aldrei skildi
Goðaste'nm
53