Úrval - 15.12.1980, Side 10

8
ÚRVAL
Morihei. Hún hafði lítillega byrjað að
kynna sér aikido áður en hún fór frá
Frakklandi. Þessi bardagaaðferð
byggist á varnarsálfræði og er sér-
staklega gagnleg andspænis
vopnuðum óvinum. Aikido á rætur
sínar að rekja til samurai-hermanna
hins fornajapans. Þegar þessi roskna
kona, Jeanne Liberman, kom aftur
heim tii Frakklands, hélt hún áfram
námi undir handleiðslu Tadishi Abe.
Þegar hún var 72 ára, fékk hún svarta
beltið sitt í aikido. Þá hellti hún sér
út í kung-fu, bardagaíþrótt, sem
munkarnir í Shaolinklaustrinu í
Norður-Kína þróuðu. Á áttræðis-
afmælinu sínu afhenti kennarinn,
Hoang Nam, henni svarta beltið í
kung-fu — og það á sér enga hlið-
stæðu.
Nú er hún 86 ára en lítur ekki út fyrir
að vera orðin 65 ára. Það verður ekki
með nokkru móti séð, að hún hafi
misst snefil af styrk sínum, lipurð og
lífsþrótti. Ég horfði með undrun og
aðdáun á þessa smávöxnu, gömlu
konu — 154 sentimetrar á hæð og 49
kíló á þyngd — þegar hún skellti á
augabragði þrautþjálfuðum
karlmanni, 186 sm háum (og minnst
90 kg) — og endurtók þetta alls níu
sinnum! ,,Þetta geta allir,” sagði
hún. ,,Það er bara spurning um að
vilja.” Ég maldaði í móinn og sagði
að fyrr eða síðar hlytu allir að finna
ellina þjaka sig. Hún leit á mig með
sínum sérkennilegu, grábláu augum
ogsvaraði. ,,Ellina? Hvað erþað?”
Jeanne Liberman á nú sína eigin
stofnun á Place de la République 1
París, þar sem hún kennir sérstaka
tegund jóga, aðlagaða vestrænum
heimi, fyrir utan sína einstæðu
varnartækni, sem hún hefur byggt
upp og þróað út frá hinum austrænu
bardagaíþróttum. Ég átti bágt með
að trúa, að þessar pelsklæddu,
háhæluðu konur, sem komu til
hennar — margar komnar yfir sjötugt
— iðkuðu svona íþróttir. En þær
brugðu sér í sloppa og í rúman
klukkuríma æfðu þær viðurstyggilega
áhrifaríkar mjaðmaskotur, hand-
leggsuppásnúninga og óteljandi loft-
ferðir með hrollvekjandi lendingum á
hörðu gólfinu.
Þær fullvissuðu mig einum rómi
um, að þessar æflngar héldu þeim í
toppformi bæði líkamlega og and-
lega. ,,Ég var 52 ára, þegar ég kom til
madame Liberman,” sagði Adéle
Nicolas. ,,Ég var sjúklingur, hreinasta
taugahrúga og komin á grafar-
bakkann. Nú er ég 72 ára og allt eftir-
launafólkið í húsinu, þar sem ég á
heima, öfundar mig af þreki mínu og
stálheilbrigði.”
Nemendur madame Liberman geta
sagt frá ótrúlegustu ævintýrum. Seint
um kvöld var til dæmis ráðist á
Andrée Rihouet, 68 ára. Þar voru að
verki tveir ungir ofbeldisseggir, sem
ætluðu að hrifsa af henni hand-
töskuna. Hún sveiflaði öðrum þeirra
svo að hann slengdist í götuna þrjá
metra frá henni. Hinn bað sér griða,
þegar hún hafði þvingað hann niður
á hné og hélt handleggjunum á