Úrval - 15.12.1980, Qupperneq 11

86 ÁRA JÚDÓMEISTARI
9
**.
honum í þvílíku taki að hann hélt
þeir myndu ganga úr axlaliðnum.
Þegar hún sleppti honum, tóku
piltarnir báðir til fótanna eins og þeir
ættu lífið að leysa, en gamla konan
stóð eftir, sigri hrósandi, og ekki svo
mikið sem skráma á henni.
Jeanne Liberman gengur í víðum
slopp með svarta beltið um sig miðja
frá einum hópi til annars og gefur
nemendum sínum góð ráð. ,,í þessu
formi líkamshreyfingar skipta
líkamlegir kraftar ekki verulegu
máli,” segir hún við einn hópinn,
,,en tæknin verður að vera hárrétt.
Sjáiði!” Svo kastar hún öllum þeim
um koll sem rétta hönd eða fót í
áttina til hennar. ,,Haldið niðri í
ykkur andanum,” segir hún, ,,og
einbeitið öllum ykkar sálarkröftum
nákvæmlega þangað, sem þeirra er
þörf. Það er fyrst og fremst hugsunin,
sem máli skiptir.”
Hvað vöðvaafl áhrærir stendur
Jeanne Liberman engum íþrótta-
manni á sporði. En hún hefur lært að
breyta líkama sínum í stórkostlegt
áhald með því að gera hann að
algjöru verkfæri viljans og hugsunar-
innar. Fyrir rúmlega hálfri öld var
hún nýgift unga úkrarnsk-fædda
píanóleikaranum Ruben Liberman og
las þá af tilviljun grein um jóga.
,,Þá fann ég það, sem ég hafði alltaf
verið að leita að,” segir hún. Hún
leitaði lengi að góðum kennara og
komst loks í vinfengi við vitran,
gamlan hindúa, meinlætamann sem
bjó í Pafís, sem kenndi henni sjálfs-
þekkingu og sjálfsstjórn.
,,Það var gegnum jóga,” staðhæfir
madame Liberman, ,,sem ég
sannfærðist um, að styrkur okkar er
undantekningarlaust það sem gerist í
höfðinu á okkur. En til þess að geta
hagnýtt sér þennan kraft, verður
maður að öðlast mikjð innsæi og
hreinsun.”
Þegar hún stóð á sjötugu, fór hún
til Indlands til frekara náms og þegar
hún kom aftur til Frakklands, hóf
hún kennslu á einni af hinum mörgu
gerðum jóga, hathajóga, sem hún
aðlagaði vestrænni hugsun. Ég var
i