Úrval - 15.12.1980, Blaðsíða 19

,,GUÐ MINN GÓÐUR!" ÞETTA ER GEORGE BURNS!
17
svona unglegum. Ég svara „Borðið
tómata með hýðinu.” „Reyndar er
ég hrifínn af öllum mat sem gefur frá
sér einhvern hávaða þegar ég tygg
hann.”
,,Ertu að meinaþetta?” spurði ég.
„Nema hvað!” skríktií honum.
Ég hafði séð mynd Burns „Guð
minn góður! Guð minn góður! ’ ’ sem
er framhald af mynd hans „Guð
minn góður!” sem var ein mest hríf-
andi kvikmynd ársins 1977. I þeirri
mynd lék Burns góðlátlegan, en á
stundum frekar óvirðulegan Guð sem
kom fyrir að kiæddist safariklæðnaði
og bar stundum golf-húfu. Á því
tímabili þegar svo margar kvikmyndir
miðuðu að því að sýna á hinn hörmu-
legasta hátt smán og svívirðu, tókst
Burns að slá í gegn sem fuiltrúi
góðmennskunnar, siðseminnar og
sannleikans. Satt er það að vísu að í
myndinni „Förum með glæsibrag”
lék Burns með tveimur strákum Lee
Strasberg (sem var þá 78 ára) og Art
Carney (þá 61 ára) og þar stjórnaði
Burns og skipulagði bankarán. En
einhvern veginn var það allt svo
ósköp indælt og saklaust.
Burns er í raunveruleikanum
jafn vingjamiegur, biíður og góður og
persónur þær sem hann hefur leikið
síðan hann sló í gegn í kvikmynda-
heiminum 79 ára gamall. „Það krefst
nákvæmlega jafnmikillar orku að vera
andstyggilegur og að vera elsku-
legur” útskýrir Burns. „Ég vil frekar
eyða orku minni í það að vera
elskulegur. Og þar að auki get ég
sagt þér það að þegar þú eyðir orku
þinni í það að vera elskulegur,
uppskerð þú oftast ríkuiegar en þú
sáðirtil.”
George Burns var lengi númer í
skemmtanaheiminum sem fjölleikari,
útvarpsstirni, sjónvarpsstirni og
helmingurinn af Burns og Allen, en
hann hélt sig alltaf innan ramma
grínistanna. Hafi hann einhvern tíma
haft leikhæfíleika, í þeim skilningi að
lifa sig inn í ímyndað hlutverk, hafði
hann aldrei sýnt þá. Ekki fyrr en hann
bókstaflega datt inn 1 hlutverk í kvik-
mynd Neil Simon, „Sólskinsdreng-
irnir’ ’. Upptaka grínmyndarinnar var
um það bil að hefjast árið 1975 með
Jack Benny, elsta og nánasta vini
Burns í öðru aðalhlutverkinu, hlut-
verki A1 Lewis, en hann var annar
tveggja fjölleikara sem voru sestir í
helgan stein, og hinn var Walter
Matthau í hlutverki Willie Clark. Þá
gerðist það að Jack Benny lést mjög
snögglega. Burns var þá talinn á að
taka að sér hlutverk Bennys, þó að
hann bæri því við að hann gæti ekki
leikið.
Á meðan á töku þessarar myndar
stóð lærði Burns hvernig hann gat
lifað sig inn í ný hlutverk. Á einum
stað í myndinni átti hann að berja að
dyrum á hótelherbergi. Því næst átti
Richard Benjamin (frændi Matthau
eða Clark, sem hafði komið í
heimsókn til þess að fara með gamla
manninn út) að opna dyrnar og Burns
átti að ganga inn. Burns gat ekki náð
þessu tiltölulega einfalda atriði góðu.