Úrval - 15.12.1980, Blaðsíða 86

84
ÚRVAL
Zaraþústra, til þess að endurnýja
tilbeiðslu ykkar og trú á guð hrein-
leikans, eins og þessi eldur hefur á ný
verið kveiktur á altarinu. Við til-
biðjum ekki eldinn, heldurþann sem
hann hefur verið valinn til að tákna,
því hann er hið hreinasta af öllum
hlutum. Hann segir okkur frá þeim
sem er ljós og sannleikur. Er það ekki
svo, faðir minn?”
,,Þetta er vel mælt, sonur minn”
sagði hinn aldni Abgarus. ,,Hinir
upplýstu dýrka ekki skurðgoð: Þeir
lyfta blæjunni af hlutunum og ganga
inn í helgidóm raunveruleikans.
„Heyr mig þá, faðir minn og vinir,”
sagði Artaban. „Saman höfum við leit-
að leyndardóma náttúrunnar og
numið lækningamátt vatns, elds og
jurta. Við höfum einnig lesið
spádómsbækurnar, þar sem framtíðin
er sögð á torræðan hátt.
En æðsti lærdómurinn er þekkingin
á stjörnunum. Að fylgjast með
brautum þeirra er að greiða úr
leyniþráðum lífsins sjálfs, frá upphafi
til enda. En er ekki þekking okkar á
þeim ennþá ófullkomin? Eru ekki
margar stjörnur handan sjóndeildar-
hrings okkar — ljós sem aðeins eru
þekkt meðal íbúa hinna fjarlægu
suðurlanda, meðal kryddjurta Púnts
og gullnáma Ofír?
Hópurinn muldraði samþykkjandi.
„Stjörnurnar,” sagði Tigranes,
,,eru hugsanir hins eilífa. Þær em
óteljandi. Viska Magianna er hin
mesta viska, því hún kannast við
eigin vanþekkingu. Það er
leyndarmál valdsins. Við látum menn
alltaf bíða eftir nýrri sólaruppkomu.
En við sjálfír vitum að myrkrið er
jafningi ljóssins, að barátta þeirra afla
endar aldrei.”
„Það er mér ekki nóg,” svaraði
Artaban, „því ef biðin er endalaus og
þýðingarlaus væri ekki mikil viska
fólgin í því að bíða og leita. Hin nýja
dögun mun sannarlega koma á
tilsettum tíma. Segja bækur okkar
ekki frá því að menn muni sjá birtu
mikils ljóss?”
„Það er rétt,” sagði Abgarus;
„allir trúir lærisveinar Zaraþústra
þekkja spádóminn: Á þeim degi mun
Sosiosh hinn sigursæli rísa upp frá
spámönnunum. Um hann mun leika
mikil birta; hann mun gera lífið
eilíft, óspillt og ódauðlegt, og dauðir
munu upp rísa.”
„Faðir minn,” sagði Artaban og
það var roði í andliti hans, „ég hef
borið þennan spádóm í hjarta mínu.
Trúarbrögð án mikillar vonar væru
eins og altari án logandi elds. Og nú
hef ég lesið við loga eldsins önnur orð
sem greina þó enn skýrar frá þessu.”
Hann dró undan kyrtli sínum tvo litla
léreftsvöndla sem skrifað var á.
„Löngu áður en feður vorir komu
til Babylon voru vitrir menn í
Kaldeu, sem luku upp leyndar-
dómum himnanna fyrir fyrsta
Magianum. Meðal þeirra var Balaam
voldugastur. Heyrið spádómsorð
hans: Stjarna mun koma frájakobi og
veldissproti mun rísa upp afísrael.”