Úrval - 15.12.1980, Síða 111

Úrval - 15.12.1980, Síða 111
FENEYJAR. BARN SÖGUNNAR en við þá fjórðu rís hinn fjlitr- andi mósaikundraheimur, Kirkja heilags Markúsar, sem ríkir eins og drottning yfir geysistóru torginu. í Kirkju heilags Markúsar, sem byggð var á 11. öld, eru saman- komnir ólíkir byggingarstílar og byggingartímabil, þannig að útkoman ætti í raun að vera hörmung. Reyndin er allt önnur: Kirkja heilags Markúsar er slíkt lista- verk að hún skipar sér réttilega á bekk með meistaraverkum vestrænnar menningar. Feneyjar eru framar öllu barn róstusamrar fortíðar sinnar. Þær eru eins konar lokakafli á einu af stórkost- legustu ævintýrum sögunnar. Sagan segir að borgríkið hafi verið stofnað árið 451 eftir Krist þegar strandbúar nefndir Venetii flýðu undan Húnum yfir sundið. Ibúar Feneyja, sem aldrei urðu fleiri en 170.000 notfærðu sér hina einstæðu aðstöðu sína — landfræði- lega voru Feneyjar að hálfu land, að hálfu sjór, mannfræðilega vom Feneyingar að hálfu vestrænir og að hálfu austrænir — og gerðu Feneyjar að voldugasta verslunarstað Evrópu. Á blómaskeiðisínu,sem hófst seint á fjórtánduöld,voru Feneyjar miðstöð alls sem nöfnum tjóir að nefna — svo sem banka, gimsteinaviðskipta og skipabygginga, reyndar miðstöð alls viðskiptalífs tveggja heimsálfa. Þær voru auðugasta borg jarðarinnar. Samkeppni prinsanna af Feneyjum við að byggja íburðarmiklar kirkjur, 109 glæsilegar hallir og við að ráða til verkanna hina bestu arkítekta og listamenn varð gegndarlaus. Á meðan á þessu veldi lista og menningar stóð kynntu Feneyjar um- heiminum einnig feneyskan gler- iðnað (feneyska glerið varþað þynnst- skorna í heimi) feneyska kniplinga (þeir voru þeir fíngerðustu í heimi) og feneysk dragtjöld (þau glæsi- legustu sem til voru). í lok fímmtándu aldar var ævintýrinu lokið. Ottoman Tyrkirnir klipptu á viskiptabönd Feneyja við Austurlönd og Vasco da Gama opnaði nýja sjóleið til Austur-Indía. Tilverugrundvöllur Feneyja var nú að mestu brostinn. Eftir því sem fjár- hirslur Feneyja tæmdust jókst hnign- un þeirra. I kringum 18. öldina eru
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.