Úrval - 01.02.1982, Qupperneq 60

58
ÚRVAL
stað. Ég hljóp á eftir liðþjálfanum og
hrópaði: ,,Það er þýskur varðturn
með varðmenn í þessari átt,
monsieur!” Þá kom pabbi og bauðst
til að vísa veginn.
Klukkan 6.
Himinninn var grár þennan
morgun. Þegar pabbi kom aftur fékk
hann sér kaffisopa og sagði við okkur:
„Hermennirnir hafa safnast saman á
býli Emiles og þeir hafa brýrnar á sínu
valdi. Ég ætla aftur út á vatnið. Ég vil
ganga úr skugga um að ekki séu fleiri
hermenn þar.”
Þegar hann lagði af stað drundi í
fallbyssunum og gnýrinn kom mér til
að hríðskjálfa. Þjóðverjarnir voru að
berja frá sér. Mikill reykur steig upp
frá býli Manuels tvo kílómetra í
burtu. Allt í einu kom kúlnahríð úr
öllum áttum. Mamma skipaði mér að
koma inn í hús. Þrátt fyrir hættuna
var hún fastákveðin í að mjólka
Blanchette (Mjallhvít), kúna okkar,
sem var í fjósi alllangt frá
húsinu. Hún gaf mér fyrirmæli um að
líta eftir litla bróður mínum og að
fara ekki út fyrir dyr.
\
Klukkan 9.
Hróp föður míns á hjálp urðu til
þess að ég þaut út. Fallhlífarher-
maður lá á stiga sem lagður var þvert
yflr bátinn eins og nokkurs konar
sjúkrabörur. Maðurinn var þungur og
við áttum í erfiðleikum með að koma
honum inn. Það var ekki fyrr en við
höfðum lagt hann upp í rúm pabba
og mömmu að ég tók eftir því að á
öðrum fæti hans stóð bein út úr
leðurstígvélinu!
Pabbi náði í hníf og skar stígvélið
varlega í sundur. Dálítið bólgið,
blóðugt hold kom í ljós. Ég var alveg
að kasta upp. Til allrar hamingju
kom mamma heim í þessu. Hún tók
gamalt lak út úr skáp og klippti það í
ræmur. Svo þvoði hún sárið og bjó
um það. Hermaðurinn kveinkaði sér
af sársauka. Pabbi kom með spýtu og
bjó til spelkur við brotna fótinn. Með
hjálp þeirra fáu ensku orða sem ég
hafði lært kvöldið áður reyndi ég að
komast að hvað ungi maðurinn hét.
Hann þvingaði fram bros og sagði:
George Wingate liðsforingi. Og
þú?”
„Geneviéve.”
Þetta var það eina sem við gátum
sagt hvort við annað en hann
strauk mér blíðlega um kollinn.
Klukkan 10.
Næsti hermaður sem pabbi fann
var Kerry Hogey, ljóshærður risi,
minnst tveir metrar á hæð. Hann
hafði snúið sig illa. Mamma lét hann
setja fótinn í fötu með volgu
saltvatni. Claude litli varð strax vinur
þessa vingjarnlega risa og reyndi að fá
hann til að spila petits chevaux við
sig. En Kerry skildi ekki orð í frönsku
og það endaði með að allir voru að
deyja úr hlátri.
Hádegi.
I þetta sinn kom pabbi heim með