Úrval - 01.02.1982, Qupperneq 77

HÖRMUNGAR ROBERTS DILLEN
75
fjarverandi og vegna þess að viðskipta-
vinum hans féll þetta ekki allskostar
vel í geð. „Við getum ekki notast við
vinnu þxna,” sagði einn þeirra, „fyrr
en búið er að koma þessum málum á
hreint. Og svo skilst mér að þú munir
þurfa að vera eitthvað í burtu í fram-
tíðinni.”
Haustið 1979 átti Robert enn yfir
höfði sér tíu réttarhöld (þar með talin
þau fimm sem síðar var fallið frá) í
fimm héruðum. Ef hann yrði dæmd-
ur sekur gæti það þýtt að hann ætti
eftir að fá 20 til 40 ára fangelsisdóm.
Fyrir nauðgunina og mannránið gæti
hann þurft að sitja inni fram á gamals
aldur.
Þegar stúlkan, 16 ára gömul, sem
nauðgað hafði verið, settist í vitna-
stúkuna benti hún róleg á Robert
Dillen og sagði hann vera manninn
sem hefði ógnað henni með byssu og
stolið af henni peningum, neytt hana
til þess að fara upp í bíl sinn, ekið
með hana á mótel í næsta bæ og
haldið henni þar heila nótt og
nauðgað henni tvisvar. Þrátt fyrir að
þrír vinir Roberts legðu eið út á að
hann hefði verið með þeim þetta
sama kvöld var ákveðið að leiða hann
fyrir kviðdóm. Nú voru þau Robert
og Cim alvarlega hrædd.
Að tapa vitinu
Fljótlega eftir þetta réðu Dillens-
hjónin sér nýjan lögfræðing, Jack
Murtagh, 34 ára gamlan, sem var
harður í horn að taka og hafði mikla
reynslu af málavafstri eftir að hafa
starfað sem ákærandi á vegum dóms-
málaráðuneytisins. Undir venjuleg-
um kringumstæðum tók hann ekki að
sér nauðgunarmál.
Nær samstundis varð hann þess
fullviss að Dillen hefði verið beittur
miklu óréttlæti. Murtagh hafði alltaf
verið þeirrar skoðunar að óréttlátt
væri að byggja dóm á framburði eins
vitnis ef ekki væm aðrar sannanir fyrir
hendi.
í ránunum í Alleghenyhéraði var
ekki um önnur vitni að ræða en
fórnarlömbin sem höfðu orðið fyrir
barðinu á ræningjanum og héldu því
fram að Robert væri sá seki. Eina
sönnunargagnið þar fyrir utan var far
eftir strigaskó — og greinilegt var að
hér var um að ræða mun stærri skó en
þá sem Robert notaði. Murtagh
bauðst til þess að sýna fram á þetta
með rökum en yfirvöld höfðu ekki
áhuga áþví.
Þá veitti Murtagh því athygli að
Allegheny-ræninginn var sagður vera
með andlit mjúkt eins og barnsrass en
Robert hafði hins vegar látið sér vaxa
skegg til þess að hylja að hann var
bólugrafinn í andliti, Hendur
ræningjans voru einnig sagðar grófar
eins og hendur effiðisvinnumanns.
Hendur Dillens voru mjúkar.
Murtagh sagði Bob og Cim að þau
yrðu nú að rifja upp í smáatriðum allt
sem þau hefðu verið að gera í þau
skipti sem byssumaðurinn hafði verið
að verki. Það gætu þau gert með því
að tína saman gamlar kvittanir,
ávísanir sem þau hefðu fengið aftur