Úrval - 01.02.1982, Side 91

NAFNLAUS FANGl —NÚMERSLAUS KLEFI
89
leysið. „Haltu þig utan við stjórn-
málin og varðveittu lífið. ’ ’
1, anddyri ritstjórnarskrifstofa La
Opinión stendur grátandi móðir og
mælist til fundar við mig. Tvö börn
hennar eru horfin, voru tekin fra
heimilinu meðan hún brá sér frá,
piltur og stúlka, 18 og 15 ára.
Nágrannarnir sögðust hafa séð tvo
bíla með vopnuðum mönnum.
Hverfislögreglan neitaði allri
vitneskju um þennan atburð, hann
var ekki opinber handtaka. Hún er
sannfærð um að aðalritstjóri dagblaðs
hafi nógu mikil áhrif til að finna
börnin hennar.
Þetta er ósatt. Hún veit að ég get
ekkert gert. Það vita allir. En þeir
koma til La Opinión vegna þess að
þeir telja að það sé eina dagblaðið
sem láti sig varða um þá sem hverfa.
Meirihlutinn veit ekki að til sé
nokkurt annað blað sem daglega
biður stjómina að fara að lögum og að
minnsta kosti að gefa út lista yfir þá
sem handteknir hafa verið. Herald í
Buenos Aires gerir það líka en það er
gefið út á ensku og gestir mínir lesa
ekkiensku.
Hvernig get ég sagtþessari konu að
ef ég birti frásögn hennar myndi það
líklega jafngilda dauðadómi yfir
börnunum hennar? Hvernig get ég
sagt henni að stjórnin muni aldrei
láta það viðgangast að menn geti
bent á að blaðagrein hafi bjargað lífi?
Viðurkenning á því myndi þýða að
hún missti tökin á kúguninni og gæti
ekkilengur hagnýtt sér Ótta og Þögn.
En hvernig get ég látið sögu
konunnar sem vindum eyru þjóta?
Mér dettur nokkuð í hug. Það er
ekki hægt að birta neitt í blaðinu, né
heldur get ég hringt þangað sem
móðirin telur að börnin hennar séu í
haldi þvíþá yrðu þau vegin. Það sem
ég get gert er. að senda blaðamann til
aðalstöðva einhverrra hinna þriggja
deilda hersins. Auðvitað þó ekki
þeirrar deildar sem móðirin telur að
sé með bömin hennar.
Og hvað felst íþessu?
Jú, blaðamaðurinn þarf ekki annað
en minnast á að liðsforingi í þeirrri
deild sem raunverulega er með
börnin hafi gefið ískyn að börnin séu
í haldi hjá þeirri deild sem blaða-
maðurinn er í heimsókn hjá. Og að
hann hafi heyrt ýmsa stjórnmála-
leiðtoga gefa hið sama í skyn. Það er
gömul, argentínsk siðvenja að mikil
keppni sé milli herdeildanna þriggja,
sömuleiðis tortryggni og undirferli.
Þeir sem blaðamaðurinn er að
heimsækja hafa miklar áhyggjur af
því hvernig aðrir Líti á deiLdina þeirra.
Þeir láta sína eigin leyniþjónustu
kanna málið. Börnin finnast.
Drengurinn mun að vísu aLdrei snúa
aftur en stúlkunni er bjargað. Þar
með er sannað að deildin sem blaða-
maðurinn heimsótti var alls ekki
viðriðin ránið á systkinunum.
Þessi aðferð hrífur en það er
ógerningur að endurtaka hana dag
eftir dag.