Úrval - 01.02.1982, Blaðsíða 104

102
ÚRVAL
brúðkaupsafmælinu mínu, þegar
konunni minni tókst að koma bréfi
til mín.
Það sem ég formælti konunni
minni þennan dag! Hve oft sagði ég
ekki við sjálfan mig að ég ætlaði alls
ekki að lesa bréfið hennar. Eftir svona
langar og margar tilraunir til að
gleyma, að koma mér undan því að
elska og þrá, að hugsa, að láta þá
brjóta niður alla þessa vandlega upp-
byggðu vörn. Risja, hugsaði ég. Hvers
vegna gerirðu mérþetta?
Höfuðóvinur þess sem situr í
fangelsi og undirgengst pyntingar er
ekki raflostið heldur hinn ytri
heimur sem þrengir sér inn með
öllum sínum minningum.
ALLT SÍÐAN ÉG var látinn laus
hef ég beðið eftir einhverju mikil-
vægu áfalli, einhverri djúpri við-
varandi martröð sem splundraðist
skyndilega einhverja nóttina og gerði
mér kleift að upplifa þetta allt —
eitthvað sem bæri mig aftur þangað
sem þetta gerðist og hreinsaði mig og
skilaði mér síðan aftur hingað þar
sem ég sit og skrifa. En ekkert hefúr
gerst. Kyrrðin erskelfileg.
Pynting pyntinganna
í þorpinu Martínes, um tuttugu
kílómetra norður af Buenos Aires, er
gamalt, einnar hæðar hús, fyrrum
lögreglustöð. Þar eru þröngar dyr og
hlið fyrir bíla. Lítið anddyri er notað
sem vopnabúr og opnast inn í
herbergi varðmannsins. Lengra inn
eftir ganginum er herbergi yfír-
mannanna tveggja. Eldhúsið er notað
sem pyntingarklefi. Úr eldhúsinu
opnast dyr út í ferhyrndan garð. I
honum miðjum er járnskúr þar sem
föngum er haldið tímum eða dögum
saman, annaðhvort standandi,
liggjandi eða bundnum á stól. 1
öðrum garði er salerni fyrir þá sem
þetta hús gista og fjær eru dyr sem
liggja ofan í kjallara. í kjallaranum er
gangur og út frá honum klefar.
Veggirnir eru sífellt slagaðir en sumir
klefarnir eru sem betur fer með gat í
gólfinu. Einn þeirra hefur ekki verið
opnaður í heilt ár. Sagt er að þar sé
skæruliði inni. Klefarnir eru
ónúmeraðir. Fangarnir hafa engin
nöfn. Þetta er leynifangelsi
Guillermo Suárez Mason
hershöfðingja. Það gengur undir
nafninu Coti Martínes.
Ég er í herbergi varðmannsins inn
af anddyrinu, bundinn í rúmið eftir
barsmíðarnar sem ég fékk daginn sem
ég var fluttur frá aðalstöðvum lög-
reglunnar í Buenos Aires. Allir
klefarnir eru uppteknir og mér er
haldið hér. Annaðhvort hafa engar
skýrar skipanir borist um hvað eigi að
gera við mig eða eitthvað hefur tafist.
Enginn veit hver vegna ég er hér. Ég
hef verið pyntaður og yfirheyrður í
apríl og maí 1977 og nú er kominn
júlí. Þeir eru á báðum áttum. Síðar
koma fyrirmæli um að geyma mig en
misþyrma mér ekki. Þeir hafa aldrei
kynnst þvílíku og vita ekki á hvað það
veit í framtíðinni. Hver þeirra um sig
reynir að koma á einhvers konar