Lögmannablaðið - 2024, Blaðsíða 6

6 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 02/24
SÓLARFÁRVIÐRI –
SÓLARSAMVISKUBIT
Það var fastur liður í æsku minni að ömmusystir mín, mikil
garðyrkjukona, lýsti því yfir einhvern tímann um miðbik
júnímánuðar að blómin í garðinum væru byrjað að fella blöð
og það væri komið haust. Yfirlýsingunni fylgdi jafnframt langar
lýsingar á heimskautaveðurfari reykvísks sumars sem færi ekki
vel í viðkvæman evrópskan garðagróður. Svona þegar betur var
að gáð var þetta ástand í garðinum ekki sérlega skrýtið þar sem
þessi frænka mín hélt aðallega upp á vorlauka sem blómguðust í
sumarbyrjun en minna var af gróðri sem blómstraði síðsumars.
Mér verður stundum hugsað til þessarar góðu frænku minnar
þegar júnímánuður er sólsnauður eins og oft vill verða hér á
suðvesturhorninu. Það er nánast fastur liður eins og dauðinn
og skattarnir sem og umræðan sem skapast í samfélaginu um
að það sé óbyggilegt á þessu útskeri.
Í sjálfu sér skiptir þetta okkur sem sinnum innivinnu minna
máli en aðra. Það er nefnilega þannig á Íslandi þessa fáu daga
þegar sólin skín og það er virkilega gott veður að yfir okkur
hellist risastórt FOMO eða sólarsamviskubit að vera ekki úti að
njóta góða veðursins. Enda er Ísland líklegast eitt fárra landa í
heiminum þar sem atvinnurekendur gefa stundum sólarfrí og
loka snemma á sumrin ef veðrið er sérstaklega gott. Sólleysi
í júní ætti því ekki að skipta okkur lögmenn höfuðmáli þegar
tekið er til og lokið ýmsum verkefnum fyrir réttarhlé og áður
en sumarleyfi hefst.
Hér á síðum Lögmannablaðsins fjöllum við um ýmis sameiginleg
málefni lögmannastéttarinnar og vinnuaðstæður þ.m.t. kannanir
sem gerðar eru á vegum félagsins þar um. Flestar eiga þær
sammerkt að lögmenn telja álag í starfi vera of mikið og starfið
sé ekki bara unnið á dagvinnutíma.
Þegar betur er gáð eru þessir þættir starfsins ákveðinn kostur
þessa örfáu daga sumars þegar á brestur með sólarfárviðri.
Kostur lögmennsku er sá að það er skilafrestur verkefnisins sem
almennt stjórnar störfum okkar en ekki á hvaða tíma eða hvar
verkið er unnið. Meðan ekki eru fyrirtökur í dómi, fundir eða
skilafrestir er því oft hægt á sumrin að hnika til vinnutíma til
þess að skjótast einn golfhring, í sund, eða sitja á kaffihúsi og
finnast um skamma hríð maður vera staddur einhvers staðar
sunnar á jarðarkúlunni en hér. Í því felst ákveðinn sveigjanleiki
sem er innbyggður í störf lögmanna.
Kannski eru lögmenn því minna þjakaðir af sólarsamviskubiti
en aðrar starfstéttir sem verða að sinna störfum sínum á staðnum
og hafa ekki þennan sveigjanleika?
Með það í huga óskum við í ritstjórn Lögmannablaðsins ykkur
öllum gleðilegs og ekki síður sólríks sumars.
ARI KARLSSON
RITSTJÓRI