Mímir - 01.05.1964, Qupperneq 8

2
3
4
5
6
7
8
9
10
8
hans er brúnin blökk og síð.
bjartur ekki í framan.
Herðalotinn, limamjór,
lítið kann til verka,
hálslangur og höfuðstór
með höndina eigi sterka.
til nýtra verka neitt ei kann,
nema að skafa potta.
11 Oft í hrösun fellur flatt,
friðnum má svo glata,
en það líka eins er satt,
allir manninn hata.
Hefir tíðum hósta og kvef
hann, þó róli á ferli,
axlahár með íbjúgt nef,
ólánlegur á velli.
Reiðigjarn og þykkjuþrár
þegninn kann að blóta,
lastyrðin og lygaspár
lætur af vörum fljóta.
12 Skjaldan á við klerka kært
kauðinn nauðagrófur,
því liefir alla lirekki lært,
nema liann er ekki þjófur.
13 Nú vill þjóðin frétta fá,
Iivör fagra lýsing eigi,
Hjálmar Jónsson heitir sá,
af hönum rétt eg segi.
Mjög er tungan málaóð,
masið lítt þó skorði,
skáldar tíðum skothent Ijóð,
skökk í hvörju orði.
Vættir tvær að vigt er sá,
vitni rétt skal bera,
aldrei nærri meyjum má
maðurinn þessi vera.
Elskar jafnan stykkjasteik
strákurinn ólánsamur,
hnútukasti og hráskinnsleik
hann er allvel tamur.
Hann af allra hrösun gleðst,
sem liundur sat að spýju,
aldrei græðgin í hönum seðst,
þó eti mat við tíu.
Elur lýsnar, orrna og flær
með argan letidofa,
þegar í magann fylli fær,
fer liann strax að sofa.
Kannske ei trútt um kauða þann.
að kýrnar muni totta,
Lýsing á strokumanni
Stökur
Texti er tekinn eftir Lbs. 467, 4to, II (A), sem nmn
vera skrifað' á seinustu æviárum Hjálmars, 1874—75.
Orðamunur er tekinn úr eigirihandarriti í Lbs, 467 4to,
V (B), sem skrifað er árið 1873.
1 Frétt sú barst um Fjölnis kvon
fyrir nokkrum dögum,
einn sé strokinn Adams son
undan kirkjulögum.
2 Einhvörn honum ótta bauð
andlegt gjálfur vigra,
þoldi hann ekki guða gnauð,
þá girndir ætti að sigra.
3 llla þókti örva grér
eiginn þræll að vera,
og í móti sjálfum sér
sverð og skjöldu bera.
Orðcimunur
Fyrirsögn í B:
Lýsing á strokunuinni.
I* 1 Fjölnis : Fjölnirs B.