Mímir - 01.03.1983, Blaðsíða 5

VIÐTAL
VIÐ BJARNA GUÐNASON
Mímir: Hvað er helst að gerast núna hjá
Rannsóknastofnun í bókmenntafræði?
Bjarni: Pað er ýmislegt á döfinni. Aðal-
verk okkar um þessar mundir er orðabók
um bókmenntaleg hugtök. Þetta er mikið
verk og hefur verið nokkuð lengi í smíðum,
enda dugir ekki að kasta höndum til slíks
rits. Það er nú svo langt komið, að fullvíst
má telja, að setning þess geti hafist um næstu
áramót. Þetta verður mikil bók, líklega 300
—400 blaðsíður og mun hvergi gefa eftir
sambærilegum erlendum skýringarritum. Og
þetta verður góð bók, enda vorum við svo
lánsamir að fá Jakob Benediktsson sem rit-
stjóra. Þess má geta, að ágætir nemendur í
bókmenntum hafa haft nokkra sumarvinnu
við orðabókina auk þess sem kennarar í
fræðunum og aðrir kunnáttumenn hafa lagt
Jakobi nokkurt liðsinni. Þetta er meginverk-
efni, sem við erum mjög hreyknir af. En
þess er vert að geta, að það er Vísindasjóður
sem hefur staðið straum af kostnaðinum við
þetta verk að langmestu leyti. Rannsókna-
stofnunin býr við mikið fjársvelti af hendi
hins opinbera, og hefur fé af fjárlögum til
stofnunarinnar rýrnað stöðugt að gildi með
hverju ári í verðbólgunni, og satt að segja
veit ég ekki hvar þetta endar. Það er ekki
sjáanlegt, að íslensk fræði séu hátt skrifuð hjá
þeim mönnum, sem fara með fjárveitingavald
á Islandi — en gott er að fara fögrum orðum
um þau við hátíðleg tækifæri.
Haldið hefur verið áfram eftir mætti að
gefa út ýmis rit í þeim ritröðum, sem þið
kannist við. í IJrvalsritum er væntanlegt 7.
bindið. Það er tekið saman af Inga Sigurðs-
syni og fjallar um upplýsingaskeiðið og Espól-
ín. Unnið er að útgáfu á úrvali úr verkum
Benedikts Gröndals eldra og ynga. Og von-
andi kemur út á vegum stofnunarinnar úrval
úr ritum Huldu, sem Guðrún Bjartmarsdótt-
ir er nú að vinna að í sambandi við lokaprófs-
ritgerð. Þá er að nefna Studia Islandica, sem
hefur komið reglulega út undir ritstjórn
Sveins Skorra Höskuldssonar, og er nýjasta
ritið í þeim flokki Bækur og lesendur eftir
Ólaf Jónsson. Þar er vikið að stöðu bókar-
innar í íslensku samfélagi og iestrarvenjum.
Loks er þess að geta, að Dagný Kristjánsdótt-
ir er að ganga frá bók sinni um sögur Ragn-
heiðar Jónsdóttur í fræðiritunum. Hér mætti
nefna sitthvað fleira, sem bíða verður betri
tíma, en af þessu sjáið þið, að þrátt fyrir
krappan fjárhag kennir margra grasa í út-
gáfumálum stofnunarinnar.
Mímir: Hvernig er með útgáfu Fornrita-
félagsins, hefur þú ekki komið nálægt henni?
Bjarni: Jú, ég er með eitt bindi í smíðum,
sem ætti að sjá dagsins ljós innan skamms.
Eftir er að gera nafnaskrá og sitthvað smá-
vegis, ýmis frágangsatriði eru enn óunnin.
Þetta bindi segir frá Danakonungum og verð-
ur stórt rit og vonandi gott, en það les það
náttúrlega enginn maður, en það verður til
uppi í hillu. Þetta verður bókmenntasögu-
lega hliðstætt verk við Heimskringlu í út-
gáfu Bjarna Aðalbjarnarsonar, þótt því verði
3